Variación interindividual na proporción dos diferentes marcadores de intensidade – un desafío para os efectos de prescrición de formación

variación interindividual na relación de diferentes marcadores de intensidade – un desafío para as receitas de adestramento original (PDF orixinal)

egger f , Meyer T, HeckSteden a

PLOS UN 11 (10): E0165010, 2016

intensidades de formación son frecuentemente prescritos como cargas relativas baseadas nun único valor de referencia (por exemplo, o consumo máximo de osíxeno). Non obstante, o estrés físico inducido polo exercicio é multifacético e unha gran variabilidade interindividual demostrouse en marcadores de intensidade en cargas constantes con intensidades relativas estandarizadas. Isto cuestiona a precisión das intensidades relativas a efectos do estímulo de formación. A proba actual ten como obxectivo investigar a variabilidade interindividual na proporción de indicadores de estrés mediante curvas de rendemento interpoladas derivadas de probas de carga constante con diferentes cargas de traballo. Este enfoque permite a previsión doutros indicadores baseados na referencia elixida e a posterior comparación de precisión preditiva entre os grupos baseados en grupos e nunha regresión individualizada. 15 Cyclists competitivos completaron unha proba de pedaleo incremental seguida de 5 probas de carga constante coas mesmas cargas de traballo absoluta que na proba incremental. O máis alto destas cargas de traballo que recolleu o estado estable de lactato (Blan) repetiuse permitindo a estimación da variabilidade intrindividual. Das probas de carga constantes, as traxectorias do BLA relacionadas co respectivo valor de referencia (por exemplo,% vo2peak) foron interpoladas por regresión polinómica. A variabilidade entre as curvas de regresión dos individuos foi analizada por modelos mixtos. A precisión preditiva foi estimada como a suma da diferenza das raíces entre os valores predictivos e observados. A proporción da variación total da traxectoria da RA en relación ao respectivo parámetro de referencia foi contabilizada pola identidade de cada materia rematando entre o 36 eo 51%. Observouse un aumento significativo na precisión preditiva para VO2PEAK e HRMAX respectivamente, como parámetros predictivos. Estes resultados apoian o enfoque multivariante e individualizado para a prescrición da intensidade cando o obxectivo é causar perturbacións precisas da homeostase.

Deixa unha resposta

O teu enderezo electrónico non se publicará Os campos obrigatorios están marcados con *