Este traballo analiza as relacións entre procesos de conceptualización individual e coñecemento construído colectivamente. Para este propósito, as relacións entre a crenza ideolóxica nun mundo xusto e a crenza en xustiza inmanente, dado que ambos foron investigados pola psicoloxía xenética (Piaget, 1932) e Psicoloxía Social (Lerner, 1980), segundo o teórico e metodolóxico particularidades de cada un. Realizouse un estudo descritivo correlacional no que participaron nenos e adolescentes da Cidade Autónoma de Bos Aires. Os resultados obtidos permitidos para distinguir a existencia de tres formas diferentes de xustificar a crenza nun mundo xusto segundo a idade dos suxeitos: a xustiza inmanente á natureza, a reciprocidade social e o mérito persoal. Conclúese que a crenza en Xustiza Immanente sería unha forma de xustificar a crenza na xustiza do mundo manchada coas características do pensamento infantil. Ademais, a crenza no mundo xusto operaría como unha restrición ideolóxica sobre o desenvolvemento cognitivo, limitando o posible a pensar.