- Escrito por Fabian Leave
- 10 de outubro de 2020
-
Facebook
-
twitter
-
pinterest
-
whatsapp
-
mail
Non todas as obras de arquitectura son un éxito. Hai un termo temido, reservado só para proxectos máis desperdiciados e inactivos: “Elefantes brancos”.
Esta denominación literal foi adoptada durante anos para o famoso xigante abandonado en Villa Lugano, Bos Aires. Un proxecto inacabado que pretendía ser o maior hospital público de América Latina. Hoxe en día, é difícil recordar a enorme estrutura en Desidia. No seu canto, agora é a sede actual do novo Ministerio de Desenvolvemento Humano e Hábitat da cidade. Un edificio de moitos pisos menos. Un edificio que dá lugar a un gran parque.
Como esquecer os nosos elefantes brancos e convertelos en lugares eficientes?
da Secretaría de Desenvolvemento Urbano, dinos como a clave está na escala humana:
O novo Ministerio de Desenvolvemento Humano e Hábitat do Goberno de Bos Aires substitúe ao semi-abandonado Estrutura do hospital especializado en tuberculose cuxo traballo estaba a medio camiño en 1955. Tras 80 anos de abandono, que a mole escura e deteriorada transformouse nunha sede do goberno cun parque público que deixou detrás de 70 anos de exceso. Logo da demolición da antiga estrutura, en 2018, o traballo de Villa Lugano promovió a urbanización e integración do barrio da recuperación dun espazo de desvalorización. O proxecto estivo a cargo do goberno da cidade a través dun traballo conxunto entre a Dirección Xeral de Proxectos de Arquitectura, o Ministerio de Desenvolvemento Urbano e Transporte (hoxe Secretaría de Desenvolvemento Urbano) eo Ministerio de Desenvolvemento Humano e Hábitat.
- artigo relacionado
O elefante branco de Bos Aires será demolido
A nova sede ocupa 21.000 m2 e ten un subsolo, tres niveis de oficinas Por máis de mil empregados e unha terraza verde de uso público que funciona como punto de vista cara á cidade. A planta baixa admite varios programas: comedor, sala polivalente, auditorio e unha rama do banco da cidade. O proxecto inclúe espazos abertos, plantas libres e sen vigas. A espacialidade interna e xenerosa é o resultado dunha serie de operacións e cortes en lousas.
O parque público con 1.2 hectáreas de espazos verdes e un parque infantil Conjunción cos veciños do barrio. Este formato participativo responde á iniciativa da dirección da antropoloxía urbana que analiza os problemas do tecido social desde unha perspectiva transversal. A escala humana é a clave para os proxectos creados cos veciños que, neste caso, delineado o curso do parque. Máis de 4500 interviron na definición do equipo (Orchard, circuítos recreativos, publicacións aeróbicas, rendementos) e a elección do nome, que por voto foi elixido White Elephant Park.
O proceso que cambiou a súa cara ao 15º barrio comezou coa demolición Do esqueleto, en outubro de 2018. Mentres se evaluaron diferentes posibilidades para recuperar a estrutura, os equipos que interviñeron no proxecto determinaron que era irrecuperable: fachadas inundadas, núcleos remotos e deterioración avanzada.
A nova propiedade non só engadiu ID e accesibilidade á zona. Forma parte dun plan de desenvolvemento e revitalización das áreas vulnerables do sur da cidade de Bos Aires de eliminar as barreiras que dividen estes barrios do resto das comunas. A integración da Vila 15 ea mellora da calidade de vida de 25 mil veciños foi o punto de partida, segundo Álvaro García Resto, secretario de desenvolvemento urbano.
O arquitecto explica que “o desafío consistía en levar a cabo 3 traballos en 1. O A demolición do elefante branco foi executado ao mesmo tempo que comezaron as obras do Ministerio de Desenvolvemento Humano e Hábitat e o parque estaba formando. O O novo espazo público promove o equilibrio social e transforma no punto de encontro entre os veciños eo estado. Foi deseñado a partir da lóxica de deconstruír a deconstrución para construír o futuro. A cidade oculta recupera a visibilidade e está integrada no ambiente verde equipado con áreas de deportes e anfiteatro. ” Outra apostas, di García Subre, era lograr unha síntese constructiva desde a intervención austera, silenciosa e respectuosa do contexto: “O edificio marca a súa presenza sen ocultar o espazo público”.
As fachadas son materializadas en formigón armado e resolto con balcóns continuos e protexidas metálicas que colaboran na redución da influencia térmica. Mantemento sinxelo e baixo, o volume contempla no seu deseño a pegada do antigo hospital que estaba truncado e que ao longo do tempo só xerou a desolación. O programa inclúe aparcamento por 102 coches e un perímetro boscoso e equipado cun mobiliario urbano. O proxecto integral do complexo contribúe á reordenación da circulación na zona, xa que pon en valor o medio ambiente dos sectores formados polas rúas de Rosa, Hubac, Glen de Gómez e Timothy Gordillo. A integración da área contemplaba a construción dunha nova rede de cloacial, chuviosa e de auga, xunto co subterráneo da electricidade e da fibra óptica. Neste sentido, as rúas, as beirarrúas, as cordas, as canles, as luminarias e as diferentes áreas equipadas para o goce seguro dos veciños tamén foron revitalizados. Históricamente adiada, o barrio deixa a escuridade e disgusta coa chegada de máis de mil persoas que atenden ao traballo, un recurso que tamén xera máis emprego e dota o ambiente de mellores condicións de seguridade.
Segundo a enquisa realizada pola Dirección Xeral de Antropoloxía Urbana, os veciños suscitaron a necesidade de dar unha páxina á inseguridade. Entre outras solucións, instaláronse luminarias LED e establecéronse rúas intransitables.
O programa que buscaba reactivar a economía da zona profebía ao barrio coñecido como cidade escondida. Os seus veciños xa non ocultan ese alias peyorativo, produto de liquidación informal. Agora teñen o seu propio nome.
Este artigo forma parte do tema do mes en ArchDaily: escala humana. Cada mes exploramos un tema en profundidade a través de elementos, entrevistas, noticias e traballos. Coñeza máis sobre os nosos temas aquí. E como sempre, en archídeo valoramos as contribucións dos nosos lectores. Se desexa postular un artigo ou un traballo, póñase en contacto connosco.