Un inframonido é un son non audible cuxo límite adoita atoparse por baixo de dezaseis Hertz, aínda que se demostrou que algúns adultos poden escoitar tons de sete e oito Hz, emitidos con suficiente intensidade. As ondas infrasónicas compórtanse dun xeito similar ao dos raios luminosos. Cando estas ondas chocan cunha parede ou obxecto o suficientemente grande en relación coa súa lonxitude de onda, en parte reflectido e parcialmente absorbido, mentres que a superficie é pequena, como con luz, a aparición do fenómeno de difracción. Todo isto leva ao feito de que o infraconido poida percorrer grandes distancias con perdas de enerxía prácticamente nulas.
É necesario observar que, aínda que desde un punto de vista exclusivamente físico, non hai diferenza entre son e vibración -Aínda que se di a miúdo que mentres se escoita o son, a vibración séntese, si, hai unha notable diferenza na súa incidencia no ser humano, xa que os efectos fisiolóxicos producidos son moi diferentes.
orixe
A orixe dos infrasonídeos pode ser natural ou artificial. O primeiro pode ser determinado por fenómenos tan diversos como erupcións volcánicas, terremotos, tormentas e ondas oceánicas. A segunda produción artificial, parece ser moito máis frecuente do que se sospeita, principalmente porque para medir as infrasias que ten que usar equipos especializados. A maioría dos infrasonídeos artificiais atópanse na banda 2-20 Hz, sendo intensidades moderadas. Non obstante, os niveis superiores a cen decibelios poden ser frecuentes. Como fontes de infrasondores, turbinas e ventiladores, compresores, máquinas de pistón, avións de inxección, etcétera, son xeralmente citados.
Infravengo frecuentemente confuso con vibracións A con secuencia de bandas de frecuencia similares. No intervalo 2-15 Hertz é onde as resonancias vibratorias máis importantes, cun único punto máximo, que oscila ao redor de 4-6 Hz. En xeral, o corpo humano sempre sente a vibración, mentres que os infrasonídeos normalmente non perciben. “A principal diferenza fisiolóxica reside en forma de transmisión de enerxía acústica e a súa posterior entrega no corpo humano. Entón, mentres a vibración é transmitida a través do apoio do esqueleto, afectando ao pai total do organismo, os infrasoníes dous parecen evidentes que afectan un relativamente pep, aínda que poida haber varios focos ou lugares de emoción resonante.
Aínda que hai unha verdadeira dificultades para o traballo de investigación neste ámbito científico, os seguintes feitos pódense establecer como conclusións:
Primeiro. Hai cantidades notables de infrasonídeos naturais na banda 75-95 Decibel. Son xeralmente de frecuencias inferiores a 0,1 Hertz, e non se cre que existe en frecuencias máis altas dun Hertz.
segundo. Os infraestrutivos artificiais están localizados na banda 1-15 Hz e normalmente Proporcionar a maquinaria industrial que xira lentamente.
terceiro. O efecto comprobado dos infrasonídeos está circunscrito á rexión do oído, aparentemente, aparentemente danos ao infinito inferior a noventa decibel.
Cuarta. As infrasias presentan menos probabilidades por baixo dun Hertz que na banda mencionada de 1-15 Hz, debido á gran lonxitude de onda de frecuencias baixas en relación ao tamaño do corpo humano.
* * Este artigo apareceu en A edición impresa de 0029, 29 de decembro de 1977.