Avaliación educativa nunha perspectiva crítica:
Dilemas prácticas
ed. 111
Docencia e aprendizaxe son, por natureza, actividades complexas. En consecuencia, a avaliación tamén é unha tarefa complexa, que resiste a solucións simplistas. O profesor desenvolve nun contexto de formación que é igualmente complexo e no que as seguintes fórmulas, as receitas e as rutinas non garanten unha garantía para actuar con éxito no contexto cambiante. A súa única seguridade é a inseguridade na que se move e no que ten que tomar decisións específicas que requiren coñecemento habitual e razoable que está convencido porque é creíble ao actuar de forma coherente entre dicir e facer, entre a palabra ea acción que promove. O profesor debe estar preparado para actuar neste medio cambiante e debe estar preparado para tomar decisións de risco porque sempre carecerá de datos que lle proporcionan a seguridade que está a buscar.
A avaliación dá moito xogo para repensar todo o relacionado coa educación, porque se transfire as estradas nas que se manifestan moitas das contradicións que se producen no proceso de educación. Sen dúbida, a avaliación representa un dos eixes centrais nos que o sistema completo xira. Tamén se converte no escaparate no que se atopan as paradoxos e as contradicións entre a planificación da elaboración eo plano da realización, a das ideas e as prácticas, a dos fins educativos e da das emerxencias burocráticas – administrativas, a Requisitos persoais e as necesidades sociais, a das grandes proclamacións sobre os efectos da educación e os requisitos de eficiencia e emerxencias de devolucións confusas que obedecen a outros intereses.
A avaliación chega a ser un espello no que os dilemas prácticos reflíctense ante aqueles que necesitan tomar postura contra o seu ensino e formación, garantía única de traballo consciente e comprometido que leva á busca de respostas. Antes dos dilemas que o profesor debe enfrontarse, non valen só as solucións recibidas porque as situacións que se viven hoxe precisan as respostas de hoxe.