Probablemente, nalgún momento das nosas vidas, testemuñamos algún acto de inxustiza no noso ambiente de traballo. Por exemplo, pode ser que en determinadas situacións non recibimos unha indemnización adecuada, non fomos tratados con dignidade e respecto por parte dun supervisor, ou ata atopamos algunha inxustiza en algún proceso que se implementou na organización .. Como sentimos entón?
A xustiza organizativa defínese como aquelas percepcións que os empregados teñen sobre o que é xusto no medio organizativo (Greenberg, 1987). Hai catro tipos de xustiza: xustiza distributiva que se refire á distribución de recompensas (aspectos tanxibles) dentro da organización; a xustiza procesual que se refire a que xusto os procesos que se lanzan para levar a cabo as distribucións da organización; A xustiza interpersoal refírese á percepción do respecto e á dignidade coa que é tratado por un superior; A xustiza informativa refírese á adecuación, especificidade e veracidade das explicacións dadas por supervisores sobre un determinado problema.
As percepcións da xustiza son cognicións que activan certas actitudes nas persoas, onde estas actitudes senten a orientación sobre como o comportamento das persoas será. Por exemplo, nun estudo realizado por Rodríguez Montalbán, Martínez Lugo e Salanova (2014), descubriuse que a xustiza organizativa está positivamente relacionada co compromiso no traballo. É dicir, que os empregados que perciben a maior xustiza organizativa no seu ambiente de traballo se senten máis comprometidos co seu traballo. A sensación dedicada ao seu traballo fai que a xente manifeste maior comportamentos da cidadanía organizativa (dar a milla extra a través da organización e os seus compañeiros de traballo). Isto significa que o Nexus que existe entre a xustiza organizativa e os comportamentos de cidadanía organizativa están ligados ao compromiso no traballo. Polo tanto, a través de prácticas organizativas que se perciben como xusto, promove o benestar psicolóxico dos traballadores. Isto adquire especial relevancia en tempos de crise, onde as organizacións requiren unha forza de traballo comprometida cos obxectivos e obxectivos da organización. Noutro estudo realizado por Rodríguez Montalbán, Llorens e Salanova (2013) descubriu que a xustiza organizativa promueve o compromiso organizativo dos equipos de traballo. Cando os equipos de traballo están comprometidos coa organización que tenden a cumprir as tarefas que son requiridas pola organización, ademais de dar a milla extra a través da organización. É dicir, cando os equipos de traballo perciben que as prácticas organizativas son xustas, tenden a identificar máis coa organización á que pertencen.
Entón, por que debería importar a xustiza organizativa? Porque por percepcións de xustiza organizativa, promoven a saúde psicosocial dentro do medio organizativo, tanto de individuos como como equipos, o que nos permite xerar espazos de traballo saudables. A xustiza organizativa serve como asfalto na estrada psicolóxica dos empregados para que dan a milla extra pola organización e os seus membros, que á súa vez lles permite alcanzar os seus obxectivos e obxectivos organizativos.
En conclusión, a xustiza define a verdadeira esencia da relación individual e colectiva cos empresarios. En contraste, a inxustiza é como un axente corrosivo que disolve os lazos que se forman dentro dunha comunidade. A inxustiza é prexudicial para o individuo e os equipos, así como prexudicial para as organizacións.
Referencias
Greenberg, J. (1987). Unha taxonomía das teorías de xustiza organizativa. Academy of Management Review, 12, 9-22.
Rodríguez Montalban, R., Llorens, S. & Salanova , M. (2013). E Xustiza para o equipo: conectando o clima de xustiza e o desempeño do equipo a través do compromiso do equipo. Presentado no 16º Congreso da Asociación Europea de Traballo e Psicoloxía Organizativa, 22-25 de maio de 2013, Münster, Alemaña.
Rodríguez Montalbán, R., Martínez Lugo, M., e Salanova, M. (sometido). Xustiza organizativa, compromiso no traballo e comportamentos da cidadanía organizativa: unha combinación gañadora.