O movemento dos traballadores xorde da revolución industrial como resultado da falta de dereitos que os traballadores tiñan en fábricas. A loita dos traballadores contra as situacións de inxustiza foi o xerme do futuro movemento obreiro que se especificará na Asociación de Campesiños e Traballadores para lograr unha mellora na súa situación a través da actividade política e social. O proletariado industrial será o impulsor do movemento dos traballadores organizados.
Durante a primeira etapa de industrialización, os empresarios tiveron a plena liberdade de corrixir as condicións de traballo dos seus traballadores. Os salarios eran tan baixos que non chegaron a unha vivenda digna ou para subsistir a todos os membros dunha familia. Se por enfermidade, accidente ou despedimento perdeu o seu traballo, non había ningún tipo de subvención pública para estes casos.
comezou en Inglaterra. Cando xurdiu a revolución industrial, unha das primeiras consecuencias foi a creación de fábricas nas que se buscou a produción de maximizar, polo que houbo un exceso de forza de traballo dispoñible para traballar. Cando aínda non hai ningún tipo de lexislación que regula a actividade industrial, os traballadores foron obrigados a realizar días laborables de máis de doce horas, os nenos tamén traballaron e, ademais, foron un dos obxectivos máis atractivos para os empresarios porque os seus salarios foron substancialmente inferiores a Os de adultos.
Unha das primeiras reaccións contra este mercantilismo foi a destrución de máquinas, que foi responsable da perda da capacidade adquisitiva de pequeno artesán e convertéronse en culpables de desemprego. A máquina simbolizaba todo o que o traballador rexeitou ea súa destrución foi unha boa forma de presionar aos emprendedores. A reacción do goberno británico era impoñer castigos severos. Unha boa parte da historia do movemento dos traballadores foi marcada por persecución e subterránea. Só desde o ano 1825, a creación dos sindicatos en Gran Bretaña foi permitida.
Quizais o concepto máis significativo sobre o que se baseou o crecemento dos traballadores organizados foi a loita de clases. Isto implicaba a conciencia dos traballadores que pertencen a unha clase social diferente que os seus empregados e que mellorar a súa situación o camiño máis adecuado era a loita. Sen dúbida, a principal arma de traballo nesta loita de clases foi a folga, na que os traballadores intentan convencer aos empresarios das súas demandas a través dunha demostración da forza dos traballadores, a produción paralizadora.