Máis información sobre Tai, mesmo a risco de repetir e ser pesado …
Seguindo un comentario sobre o blog “Tecnoremedio” Nós consultan a posibilidade de revisar elementos que abarcan a cuestión do tratamento ambulatorio involuntario, a fin de ver os diferentes puntos de vista e sacar conclusións sobre os datos recollidos polos distintos artigos.
Tratamento ambulatorio involuntario (TAI) (1,2) é unha forma de tratamento obrigatorio de natureza extra-pital aplicada na comunidade, que ten como obxectivo garantir o cumprimento terapéutico nas persoas que presentan unha enfermidade mental grave. Especialmente nos pacientes sen conciencia da enfermidade e no que o abandono De tratamento representa un alto risco de recaída, coa aparición de comportamentos automáticos ou heteroagresivos, repetidas hospitalizacións e emerxencias frecuentes. Tamén se chama tratamento con ambición Ultero forzado ou xudicializado.
Sobre este tema hai un conflito ético porque hai dous tipos de pensamentos sobre Tai. Un partido apoia este método xa que garante o cumprimento do tratamento, coa consecuente mellora do paciente e non habería risco de agresións e recaídas que poidan afectar o seu contorno social. A outra parte cre que este tratamento é unha violación dos dereitos do paciente, xa que este debe ser libre para escoller o tratamento ou non e que implica un aumento de coerción ou o estigma do paciente psiquiátrico.
Ambulatorio involuntario Tratamento en España (1,2)
En outubro de 2004, presentouse unha proposta de modificación da lei para regular tratamentos non voluntarios de persoas con trastornos psíquicos e, polo tanto, permitir a posibilidade de vinculación legalmente a un determinado tipo de pacientes para recibir un tratamento ambulatorio. Esta proposta de modificación pretendía ser unha medida que permitiría que a familia e os profesionais garantan o cumprimento terapéutico de grave enfermo mental, con alto risco de recaída se abandonaron o tratamento. Tamén intentou evitar máis intervencións radicais, como a renda hospitalaria e as discapacidade civil. Finalmente e coa falta de consenso, a proposta lexislativa de 2004 foi retirada do Parlamento.
En outubro de 2006 aparece unha nova proposta lexislativa. Este novo proxecto permitiu ir directamente ao tribunal sen a proposta motivada previa do especialista. Este novo tratado foi nuevamente eliminado.
Aínda que non hai unha regulación xurídica específica sobre este asunto, Tai en España é un feito realizado. O impacto destas manobras “espontáneas” no noso contorno é descoñecido. Desde a experiencia clínica xorde que é útil nalgúns pacientes, xa que impide o empeoramento da súa enfermidade, pero toda a acción no campo da saúde require o consentimento previo do paciente e que cada paciente ten dereito a rexeitar o tratamento.
Actualmente, na nosa lexislación e para persoas que ven seriamente as súas vidas por unha enfermidade e que non son conscientes diso, só hai a posibilidade de que que están internados e, se non, se se declaran civís incapaz. Moitas familias tratan de desactivar o seu parente coa esperanza de que poida impoñerse a unha medicación.
As experiencias de Tai están sendo realizadas en diferentes cidades españolas como San Sebastián e Valencia co obxectivo de mellorar a adherencia terapéutica de persoas con enfermidades mentais graves e evitar os extremos da admisión hospitalaria e incapá Acidalidade civil.
Na cidade de San Sebastián (1) e desde 1997 unha experiencia de Tai está a ser realizada cun dos tribunais da cidade (Journal of Sessions 2005). Os criterios de inclusión son: Paciente con diagnóstico de psicosis, historia previa de múltiples ingresos, eficacia do tratamento e risco auto-sueglensivo ou heteroidal. De 1997 a 2003, 45 pacientes recibiron Tai. O 60% dos casos foron diagnosticados con esquizofrenia, 10% de trastorno bipolar e o resto, psicosis ligados a trastorno tóxico e / ou de personalidade. Foron seguidos por un protocolo que foi establecido co xuíz. Nos 7 anos de seguimento, só 11/45 pacientes necesitaban volver entrar (25%), que se considera un bo dato. A cantidade de intervencións xudiciais foi baixa durante o seguimento de 7 anos, xa que só en 17 ocasións tivo que ser iniciando xudicialmente. Tamén pediu opinión aos médicos que interviñan nestes 45 casos. As conclusións son que a TAI só funciona con pacientes diagnosticados con psicosis só funciona con pacientes diagnosticados con psicosis (esquizofrenia e trastorno bipolar) no que serve para introducir-los en recursos terapéuticos dispoñibles que anteriormente se negaron a asistir.Pero non funciona en pacientes con trastorno de abuso de substancias ou trastorno de personalidade como un diagnóstico principal. Así, considérase unha medida de uso, aínda que sexa por unha pequena porcentaxe de pacientes. O contrapunto dunha pequena porcentaxe de pacientes. A contraparte E se estes resultados non se conseguirán tamén co establecemento de programas de seguimento intensivo, xestión de casos ou tratamento da comunidade asertiva. En realidade, non se trataría de substituír un tratamento intensivo ambulatorio por Tai, senón para complementar unha intervención co outro.
en Valencia atopamos catro estudos. O primeiro, (3) é un estudo descritivo cuxo obxectivo é avaliar as opinións dos psiquiatras, pacientes e familiares sobre o TAI. Está composto por todos os pacientes con Tai en Valencia ao momento de iniciar o estudo (38 pacientes). 26 deles son homes e 12 son mulleres. A idade media ten 41 anos. O paciente máis novo ten 21 anos e o máis antigo 75. Os anos de enfermidade varían de 3 a 33 anos, cunha media de 13 anos. As admisións medios do hospital son 4 por paciente. A través dunha entrevista telefónica, pediron pacientes pacientes, familiares e psiquiatras pola súa opinión sobre Tai. As respostas e avaliacións a estes temas son recollidos nas seguintes táboas (Táboa 1 e táboa 2):
| |
n |
% |
| Impresión clínica global do paciente |
|
|
| moito mellor |
9 |
23.7 |
| moderadamente mellor |
16 |
42,1 |
| Un pouco mellor |
6 |
15.8 |
| sen modificado |
2 |
5.3 |
| non avaliado |
5
13,1 |
| ¿Considera o tai benéfico? |
|
|
| |
15 |
39 , 5 |
| Pretty |
15 |
IV id = ” 39.5
| algo |
2 |
5.3 |
| nada |
3 |
7.9 |
| non avaliado |
3 |
7.9 |
Table1: “Opinión do psiquiatra
| FAMILIA: Considera o TAI benéfico |
n |
| Moito |
14 |
| bonito |
7 |
| algo |
7 |
| NADA |
2
| non avaliado |
8 |
| |
|
| paciente: faino Considere o tai benéfico? |
|
| a lote |
1
| bonito |
7 |
| algo |
6 |
| nada |
7
| prexudicial |
5
| non avaliado |
12 |
Táboa 2: Vista de parentes e pacientes
Neste estudo, únicamente son analizados a pacientes con TAI sen comparalos cun grupo de control, o que limita o estudo. Ademais, outro factor limitante é o número de mostra escasa.As familias e os psiquiatras que parecen un tratamento benéfico, mentres que se observamos a táboa de pacientes, un gran número destes non avaliou o tratamento, polo que unha comparación fiable non se pode facer e extraer unha conclusión exitosa debido á diferenza de resposta Os distintos grupos.
O segundo estudo en Valencia (3), é un estudo observacional e retrospectivo. A mostra é a mesma que no estudo anterior. O uso de servizos de saúde é comparado por un período de 6 meses antes e 6 meses despois da introdución do tratamento obrigatorio. Os datos necesarios dos pacientes para a realización do estudo son recollidos. En 25 casos, TAI foi aplicado con urxencia. Nestes casos, foi solicitado en pacientes admitidos ao hospital para garantir a continuidade do tratamento. As aplicacións ordinarias corresponden a pacientes con graves alteracións de conduta e rexeitándose a ir a servizos de saúde. No 75% dos casos, solicitouse a medida durante a admisión hospitalaria do paciente. O resto son pacientes ambulatorios ou persoas que nunca estiveron en contacto con servizos de saúde mental. Nas seguintes táboas, o diagnóstico dos pacientes, o motivo da solicitude do tratamento ambulatorio involuntario e o uso de servizos sanitarios 6 meses antes e despois de introducir o TAI (Táboa 3, Táboa 4 e Táboa 5).
| EXIS I: diagnóstico primeiro |
n (%) |
| schizofrenia |
26 (68) |
| Trastorno de dellación |
5 (13) |
| trastorno bipolar |
5 (13) |
| SkizaOffective Trastorner |
1 (3) |
| trastorno psicótico inducido por tóxico |
1 (3) |
| |
| EXIS I: diagnóstico segundo |
N (%) |
| Abuso tóxico |
10 (26) |
| |
|
| eixe II: |
n (%) |
| Trastorno de personalidade antisocial |
IV id = “8252294361” 1 (3)
| Trastorno paranoico de personalidade |
2 (6) |
| Atraso mental suave |
3) |
Táboa 3: diagnóstico en eixes I e II
| razón principal |
n (%) |
| violencia / agresividade |
14 (38) |
| non cumprimento terapéutico |
14 (38) |
| null conciencia da enfermidade |
7 (19) |
| Prevención: “8252294361” 2 (5) |
Táboa 4: Solicitar a solicitude de Tai
| |
antes de n (moda) |
entón n (moda) |
P |
| emerxencias |
1.86 (2) |
0.47 (0) |
< 0.05 |
| Renda |
1,10 (1) |
0.23 (0) |
< 0.05 |
| queda media, días |
26 |
2.5 |
< 0.05 |
Táboa 5: Uso dos servizos de saúde (6 meses Antes e despois de entrar no TAI)
Neste estudo (4) unha diminución do número de emerxencias, obsérvase o número de ingresos eo número de días de hospitalización. Consideran que Tai pode traballar en pacientes diagnosticados con esquizofrenia.Doutra banda, pódese usar para introducir nos recursos terapéuticos existentes aos pacientes que previamente negáronse a asistir. Os pacientes comúns negáronse a ir a recursos de saúde mental. O estudo conclúe dicindo que Tai é unha medida de utilidade, mesmo por unha pequena porcentaxe de pacientes.
O estudo ten importantes limitacións metodolóxicas como o pequeno tamaño da mostra e a ausencia de grupos de comparación, polo que máis Os estudos son necesarios.
Nun terceiro estudo (5), tamén en Valencia, a mostra é maior (140 pacientes) e o seguimento é por un ano antes e un ano despois a implantación de Tai. A metodoloxía de estudo é similar e os resultados e as conclusións que chegan son as mesmas xa que é unha continuación do estudo mencionado anteriormente.
Outro estudo realizado en Valencia (6), ten como obxectivo avaliar os pacientes psiquiátricos con Tai reducir o uso de servizos de saúde mental en comparación con un grupo de control que non está suxeito a esta medida xudicial. É un estudo de casos e controis retrospectivos, que compara un grupo presentado ao Tai de 38 pacientes (26 homes e 12 mulleres), en comparación cun grupo de control do mesmo número de pacientes e con características psiquiátricas e clínicas similares. Notamos que, no caso dos casos, a maioría dos pacientes entraron terapéutica non-conformidade, iso implicaría un posible nesgo, xa que ao aplicar Tai cumprimento ía mellorar, coa consecuente mellora do paciente, no mesmo sentido o mesmo ía ocorrer. Para a maior presenza de pacientes no grupo de control (Táboa 6). Neste estudo compara o número de emerxencias e ingresos e estadías medias no hospital entre o grupo con Tai eo grupo de control durante un seguimento de 6 meses despois do inicio da medida xudicial e a descarga do hospital no caso do Controls Nos resultados podemos observar como nos dous grupos hai unha redución significativa de emerxencias e ingresos comparando estes datos cos 6 meses anteriores ao estudo, sen diferenzas estatisticamente significativas, xa que a redución do uso de recursos aparece en ambos grupos Estes resultados cuestionan a eficacia de TAI como medida de tratamento obrigatorio, xa que se a eficacia está definida pola redución do uso dos servizos hospitalarios, estes resultados indican que TAI non é máis eficaz que o tratamento extra-saída de non obrigatorio.
| Razón |
Tai N (%) Grupo |
Grupo de control N (%) |
| comportamento agresivo |
8 (25)
8 (21) |
| falla terapéutica |
22 (68,7) |
7 (18.4) |
| síntomas positivos |
0 |
16 (42,1) |
| Intento de suicidio |
0
4 (10,5) |
| ameazs autograsión |
2 (6,2) |
3 (7,9) |
| total |
32 (100) |
38 (100) |
Táboa 6 . Principal motivo para a admisión hospitalaria.
En 2012 publicouse unha revisión Cochrane na que só se incluíron ensaios clínicos aleatorios. Exclúense os ensaios clínicos aleatorios de Quasi. Os tipos de pacientes que se incluíron foron con enfermidades mentais graves (esquizofrenia, trastorno bipolar, depresión, episodios psicóticos). Foi excluído do estudo a todos aqueles que sufriron só de abuso de substancias, pero se foron incluídos aqueles que tiveron graves enfermidades mentais e abuso de substancias. Esta revisión está baseada en dous estudos de 12 meses. Participaron 416 pacientes, a maioría deles mulleres. Todos eran de idade legal e a maioría das psicosis sufridas. Reenescres foron analizadas no hospital, cumprimento do tratamento, a intervención policial, a falta de vivenda, a vitimización e a coacción percibida, pero en ningún destes parámetros son diferenzas estadísticamente significativas. Ver gráficos 1 a 6 (ao final do texto, despois da bibliografía).
Conclusións e comentarios:
É probable que a falta ou a escaseza destes recursos de asistencia, aumenten A práctica do Tai por profesionais dedicados á asistencia de pacientes con trastorno mental grave.Non obstante, estas ordes xudiciais non poden substituír ningún tratamento, nin substituír a falta ou a escaseza de recursos de asistencia necesarios para a axuda adecuada destes pacientes. Tai non é un tratamento en si mesmo. O xuíz non debe ser quen decide se un paciente debe ser tratado ou non, pero debe ser o profesional da saúde que avalía o estado do paciente e que paute o seu tratamento. Deben contemplarse diferentes opcións para o tratamento destes pacientes xa que non hai suficientes estudos ou evidencias de que este tratamento sexa efectivo. Ademais, hai que verificar o caso por caso e xeralmente aplicado a un determinado grupo de pacientes con certas características.
O día 14-04-2014 Atopámonos coa enfermeira e as prácticas de enfermería e fixemos un Compartir sobre este tema. Os enfermeiros sentiron que podería ser un tratamento eficaz nun número reducido de pacientes con certas características que deben ser estudadas e previamente valoradas por persoal cualificado. Eles coincidiron connosco en que os estudos realizados ata a data son pouco válidos xa que teñen un tamaño de mostra bastante pequeno, polo que as conclusións máis claras deben realizarse máis ensaios clínicos.
A enfermeira subliñou que o Tai sería especialmente Beneficioso para os familiares destes pacientes, xa que obrigándoos a cumprir a medicación, a agresividade destes sería reducida e os episodios violentos serían reducidos.
(1): Cañete-Nicolás C., Hernández -Viadel M., Bellido-Rodríguez C., Lera-Calatayud G., Asensio-Pascual P., Pérez-Prieto JF, Calabuig-Crespo R., Leal-Cerces C. Situación en España O tratamento ambulatorio involuntario (TAI) para grave enfermo mental. Actos ESP. Psiquiatria.2012; 40 (1): 27-33. (Consultado 03/04/2014)
(2): Hernández-Viadel M, Cañete Nicolás C, Lera Calatayud G, Pérez Prieto JF, Roche Millan T. Tratamento ambulatorio involuntario (TAI) para persoas con enfermidade Serio mental. PSIQ. Biol 2006; 13 (5): 183-7. (Consultado 03/04/2014)
(3): Hernández-Viadel M, Cañete Nicolás C, Lera Calatayud G, Pérez Prieto JF, Roche Millan T. Tratamento ambulatorio involuntario: opinión das persoas implicadas. PSIQ. Biol 2007; 70 (1): 65-74. (Consultado 03/04/2014)
(4): Hernández-Viadel M, Cañete Nicolás C, Lera Calatayud G, Pérez Prieto JF, Roche Millan T. Tratamento ambulatorio involuntario para persoas con trastorno mental grave. Resultados dun estudo na cidade de Valencia. PSIQ. Biol 2007; 14 (1): 7-12. (Consultado 03/04/2014)
(5): Hernández-Viadel M, Cañete Nicolás C, Lera Calatayud G, Bellido-Rodriguez C, Asensio-Pascual P, Calabuig-Crespo R, Leal-Mercós C. Tratamento ambulatorio involuntario en pacientes con enfermidade mental grave: un estudo de seguimento dun ano. Diario Internacional de Dereito e Psiquiatría. 2013. (Consultado 03/04/2014)
(6): Hernández-Viadel M, Cañete Nicolás C, Lera Calatayud G, Pérez Prieto JF, Gómez-Beneyto M. Avaliación da eficacia do tratamento ambulatorio Involuntario para reducir o coidado hospitalario. Rev psiquiatra Mental Health, Barcelona 2010; 3 (2): 50-54. (Consultado 03/04/2014)
(7): Kisely Sr, Campbell LA, PRESTON NJ, comunidade obrigatoria e tratamento ambulatorio involuntario para persoas con trastornos mentais graves, a biblioteca Cochrane 2012, a emisión 10 ( Consulte o 03/04/2014 e 05/12/2014)
Autores: Leyre Notario Barandiaran e Javier Sánchez Asurmendi (Estudantes 5th Pharmacy UMH) e Saray Garrido González (estudante de farmacia técnica e parafária). Revisado por Emilio Pol Yanguas, médico en farmacia