jaqueca é un importante problema clínico en nenos en idade escolar, cunha prevalencia estimada de 2,7% para 10%. Caracterízase principalmente por intensos ataques de dor, palpitacións, dor unilateral, moitas veces acompañadas de náuseas, vómitos, fotofobia e fotofobia. O tratamento pediátrico da dor de cabeza inclúe unha rudeza individual de medidas farmacolóxicas e non farmacolóxicas. O principal apoio do tratamento sintomático é analxésia oral ou por supositorios, pero non hai probas dispoñibles sobre a xestión de JAQUECA na infancia. O obxectivo desta revisión foi determinar e describir os ensaios clínicos controlados aleatoriamente con respecto á eficacia e á tolerabilidade do tratamento sintomático nos nenos. Os pediatras holandeses realizaron a revisión sistemática segundo os estándares da colaboración de Cochrane. Os efectos do manexo sintomático baixo nenos menores de 18 anos con dor de cabeza foron avaliados, utilizando a mellora clínica da dor como resultado da medición. A análise cuantitativa e cualitativa realizouse segundo o tipo de intervención. Foi incluído un total de 10 estudos, dos cales 6 cumpriron niveis de alta calidade. O número de participantes en cada investigación foi ampliado de 14 a 653, cun total de 1575 pacientes rexistrados na revisión. A mellora clínica foi considerada relevante cando a enxaqueca dos pacientes declinou aproximadamente o 50%. Respecto ao tratamento analista oral, avaliouse a eficacia do paracetamol, ibuprofen e nimesulida. En comparación con placebo, paracetamol (risco relativo: 1.5, 95% CI: 1.0-2.1) e ibuprofen (RR: 1.5, 95% CI: 1.2-1.9) Dor de cabeza reducida. O acetaminofón e o ibuprofeno son máis eficaces na redución dos síntomas 1 e 2 horas despois da administración fronte a placebo con pequenos efectos nocivos. Non se atopou ningunha disparidade entre paracetamol, ibuprofeno ou nimesulida. Tamén en comparación co placebo, o aeroporto nasal Sumatriptan (RR: 1.4, 95% CI: 1.2-1.7) foi capaz de reducir notoriamente a dor, senón con eventos máis adversos. Non se atopou ningún valor de valor entre tripanos e placebo oral. En xeral, todos os medicamentos foron ben tolerados, pero descubríronse eventos adversos considerablemente para Sumatriptan. Tampouco había ningunha diferenza entre efecto entre a dihidroergotamina e o placebo. En conclusión, o paracetamol, o ibuprofeno eo sumatriptán nasal son efectivos tratamentos farmacolóxicos para os episodios de enxaqueca en pediatría. Todos os tratamentos só foron avaliados en 1 en 2 estudos, o que limita a xeneralización dos resultados. Os autores recomendan a realización dun ensaio suficientemente grande, aleatorio, controlado e de alta calidade que avalía os diversos medicamentos sintomáticos en comparación entre Sã ou Versus Placebo.