Revista estadounidense de medicina respiratoria – Volume 15, número 1 – marzo de 2015

Original Artigos

Supervivencia en pacientes con neumonía intersticial habitual en contexto de fibrosis pulmonares idiopáticos e enfermidade de tecido conxuntivo

Resumo

Introdución: pneumonía intersticial usual ( NIU) é un patrón histolóxico que implica mal pronóstico. Non obstante, nos últimos anos suxeriuse que o NIU asociado a enfermidades do tecido conxuntivo (NIU-etc) pode ter un comportamento diferente da fibrosis pulmonar idiopática (FPI).
Obxectivos: Para saber se existen diferenzas na gravidade e na supervivencia entre os pacientes con Niu asociados FPI e pacientes con Niu no contexto etc, incluíndo esclerose sistémica, artrite reumatoide, polyidermatomyositosis e enfermidade mixta do tecido conxuntivo.
Materiais e métodos: características clínicas e supervivencia de 102 pacientes (81 con FPI e 21 con Niu-etc) diagnosticados a partir de biopsia cirúrxica ou tomografía computada de alta resolución (TCAR) con NIU definida.
Resultados: O seguimento medio foi de 24 meses (de 0 a 146 meses). Cortenta e catro pacientes morreron durante o seguimento, unha proporción significativamente maior entre os pacientes con FPI que entre pacientes con Niu-etc (49,4 vs 19,0%, p = 0,014) e a supervivencia a 3 e 5 anos foi maior en pacientes con Niu etc que en pacientes con FPI. Os pacientes con Niu-etc tiveron unha taxa de mortalidade a 3 e 5 anos do 19,5% e o 20,0%, respectivamente, en comparación cos pacientes con FPI que tiñan unha taxa de mortalidade a 3 e 5 anos de 3,0% e 65,9% respectivamente (P = 0,014) .. Os pacientes con FPI eran maiores que os pacientes con Niu-etc (idade de 67,95 ± 9,4 vs 57,78 ± 14,5, p = 0,021), cunha maior proporción de pacientes masculinos (67,9% vs 33,3%, p = 0,006). Non houbo diferenzas significativas na función pulmonar basal, o número de pacientes con dispnea no momento do diagnóstico, o momento de iniciación dos síntomas ao diagnóstico ou ao número de pacientes con biopsia entre ambos grupos. Na análise multivariante, o DLCO eo diagnóstico da FPI foron os únicos factores prognósticos independentes.
Conclusións: O noso estudo suxire que os pacientes con Niu-etc están asociados a unha mellor supervivencia que aqueles pacientes con FPI, a pesar de presentar a mesma gravidade da enfermidade no momento do diagnóstico.

Palabras clave: enfermidade pulmonar intersticial; Pneumonía intersticial habitual; Enfermidade do tecido conxuntivo; Fibrose pulmonar idiopática; Supervivencia.

Resumo

Supervivencia en pacientes con pneumonía interstitencial habitual secundaria a fibrosis pulmonares idiopática e enfermidade do tecido conxuntivo

Fondo: pneumonía intersticial habitual (UIP) é un patrón histolóxico Que implica un mal pronóstico. Non obstante, algúns estudos suxeriron que Uip asociado á enfermidade do tecido conxuntivo (CTD-UIP) pode ter un resultado diferente que o relacionado coa fibrosis pulmonar idiopática (IPF).
Obxectivos: comparar a gravidade e supervivencia de desesea entre IPF e UIP asociadas ás enfermidades do tecido conxuntivo, incluíndo a esclerodermia, a artrite reumatoida, a polimio e a CTD mixta.
Métodos: O estudo incluíu a análise de características clínicas e Supervivencia de 102 Patants (81 con FPI e 21with CTD-UIP) diagnosticado por biopsia cirúrxica ou alta resolución tomografía computerizada (TCAR) en Patants Con UIP definitivo.
Resultados: o seguimento mediano foi de 24 meses (de 0 a 146 meses). Corenta e catro pacientes morreron durante o seguimento; A proporción de mortes foi de forma sinxela entre os pacientes con IPF que entre os pacientes con CTD-UIP (49,4 vs 19,0%, P = 0,014). A supervivencia de 3 e 5 anos foi maior en pacientes con Uip secundario a CTD que en patantes con IPF. Os pacientes con CTD-UIP mostraron unha taxa de 3 e 5 anos de fatalidade do 19,5% e un 20,0% respectivo, compartido a 3 e 5 anos de velocidade de fatalidade de 35,0% e 65,9% respectivamente en pacientes con IPF (P = 0,014). Os patanos con IPF eran máis antigos que os patantes con CTD-UIP (67,95 ± 9,46,78 ± 14,5), P = 0,021).Non houbo diferenzas significativas entre a función pulmonar base, tempo entre inicio de síntomas e diagnóstico, número de pacientes biopsiados e proporción de pacientes con dispnea no momento do diagnóstico entre os pacientes con IPF e CTD-UIP. Por análise multivariante, a capacidade difusa do pulmón para o monóxido de carbono (DLCO) ea presenza de IPF eran factores prognósticos independentes.
Conclusións: Os nosos datos suxiren que os pacientes con UIP asociados a CTD teñen unha mellor supervivencia que os pacientes con UIP relacionados con IPF a pesar da gravidade da enfermidade similar ao momento do diagnóstico.

Palabras chave: enfermidade pulmonar intersticial; Pneumonía intersticial habitual; Enfermidade do tecido conxuntivo; Fibrose pulmonar idiopática; Supervivencia.

Estudios Anteriores Han Demostrado Que os Pacientes con Enfermedad Pulmonar Intersticial Asociada A ETC presentan un mejor Pronóstico que AQULOS CON FPI1-3. Posteriormente a la descripción de la neumonía intersticial Non específica (nove) como unha entidade Diferente de la niu4 y que o consenso da sociedade torácica estadounidense (ATS) Concluyó que a FPI reflejaba só o patrón histológico de Niu5, a HiPótesis máis aceptada era que La FPI representa un grupo de pacientes más homogénes y de peor Pronóstico que lo descritito previamente5, 6, y que a diferencia en la supervivencia estaba relacionada con una alcalde prevalencia de nove en los pacientes con etc7, 8. Sin embargo, estudos más recientes sugeren que el mejor Pronóstico no atribuye Solamente a la prevalencia Aumentada de un patrón de nove en pacientes con, etc9, 10 SINO TAMBIENN A DIFERENCIAS HISTOLÓGICAS ENTRE LA NIU DE PACIENTES CON FPI Y AQUELLO ASOCIADA A ETTC11, 12.
El Objetivo Principal de Este traballo FUE CONOCER SI Existen DIFERENCIAS EN A SUPERVIVENCIA DE PACIENTES CON NIU-ETC Y PACIENTES CON FPI.

Materiales y Métodos

se Revisaron os datos de todos os pacientes con diagnóstico de niu que fueron evaluados en el instituto de enfermidades intersticiales do hospital británico de buenos aires entre enero del año 2000 y noviembre del año 2011. en El Instituto se recogen prospectivamente los datos de todos los patients evaluados en el momento de la visita inicial y luego Toda esa Información se almacena en una base de datos sistematizada.
El Diagnostico de Niu Se realizó Utilizando La Biopsia Quirúrgica O Patrón de Niu Definida en La Tacar. Los Pacientes con Antecedentes de Toxicidade por Drogas, Exposición Ambiental O Insuficiencia Cardíaca Izquierda Fueron Excluidos. Los Tacos de Biopsias Fueron Revisados por Dos Patólogos Independientes e Ciegos a Los Datos Clínicos de Los Pacientes SIGUIENTO LOS CRIENTIOS PUBLICIDOS13. Los Pacientes Eran Categoríasizados Como Niu Sólo Cuando Ambas Patólogos coincidentes en el diagnóstico histológico. Las tacar Fueron revisadas independientemente por un radiólogo torácico (JCS) y un neumonólogo (SQ), ambos Expertos en enfermedades intersticiales y ciegos a los datos clínicos. Se consideren que os pacientes tenían TACAR DE NIU definida SI LOS DOS Observadores Acordaban en el diagnóstico. Ante Desacuerdos, Os Pacientes eran derivados a Biopsia Quirúrgica. La Fibrose Pulmonar idiopática FUE Diagnosticada de Acuerdo A Los Criterios do Consenso da Sociedade Torácica Americana / Sociedade Respiratoria Europea (6), Y Las etc. Particulares Fueron Diagnosticadas de Acuerdo A Los Criterios de Las Corredientes Sociedades14-19. Los Pacientes Que non Cumplíes Los Criterios Específicos para unha determinada etc, Pero Tenían Claro Compromiso Pulmonar e Tenían Uno de los siguientes Anticuerpos Específicos (SS-A, SS-B, ANTI-SCL-70, anti-centromero, anti-RNP, Jo -1 O ANA EN ALTOS TÍTULOS) O ERAN CONSIDERADOS ENFERMADAD INDIFERENCIA DE DO TEJIDO CONECTIVO FUERON EXCLUIDOS20. Las pruebas de función pulmonar (PFP) analizadas fueron la capacidad vital FORZADA (CVF), O Volumen espiratorio forzado en el 1er Segundo (VEF1), la capacidad de difusión do monóxido de carbono (DLCO) utilizando la Técnica de respiracion única (realizadas con EQUIPO SENSOR MEDICS VMAX 229 VERSIÓN IVS-0101-05-2). Los Resultados de Las PFP Fueron Expresados Como Porcentajes de Valores Predecievos21-23 Utilizando la Ecuación de Referencia ERS 199324.
El Estatus de Supervivencia FUE EVALIADO MEDIANTE UNA ENTREVISTA Telefónica e Historia Clínica. Los Pacientes con Pérdida en El Seguimiento O Datos Incompletos Fueron Excluidos.

análisis estadístico

todos os valores Fueron Expresados Como Medias ± Desvío Estándar. Se Utilizaron Pruebas de Chi-Cuadrado O Fisher Para Valores Categosos e Prueba de T de estudante para valores Continuos. La Sobrevida Global De Cada Grupo FUE Calculada Utilizando Curvas de Kaplan-meier25 y SE Comparon Los Grupos Con La Prueba de Rango Logarítmico. Se realizou unha regresión de Cox Cuya Variable Dependencia FUE TIEMPO A La Meerte e Variable Independiente Principal El Tipo de Niu (FPI Y NIU ASOCIADA A ETC).Tamén se inclúen esas variables consideradas como posibles confusións (idade, sexo, tempo de síntomas para diagnóstico e probas de función pulmonar) e aqueles con un valor de P no Univariate a menos de 0,1. Un valor de P Menos de 0,05 foi considerado estadísticamente significativo (proba de dúas liñas). Todos os datos foron analizados usando a versión SPSS 13.0 (SPSS, Inc., Chicago, IL).
O estudo foi aprobado polo Comité de Ética do Hospital Británico de Bos Aires.

Resultados

Durante o período de estudo 120 pacientes foron identificados con NIU. O décimo oitavo paciente (15%) foi excluído por ter só información básica. A poboación de estudo foi entón constituída por 102 NIU, 81 pacientes con FPI e 21 pacientes con Niu-etc. Os diagnósticos asociados a pacientes con Niu-etc eran artrite reumatoide (n = 15), polymyositis (n = 2), enfermidade mixta do tecido conxuntivo (n = 1) e esclerodermia (n = 3). O seguimento medio foi de 24 meses (de 0 a 146 meses).
Vinte e oito pacientes (27,5%) tiveron a confirmación histolóxica da enfermidade con biopsia cirúrxica, a proporción de pacientes biopsiados non era significativamente diferente entre os grupos FPI e etc.
Os pacientes con FPI eran máis altos que a primeira consulta do Instituto e foron na súa maioría homes. Non obstante, non houbo diferenzas estatisticamente significativas entre pacientes con FPI ou Niu-etc en probas de función pulmonar ou a saturación de osíxeno (SAO2) en repouso. A proporción de pacientes con dispnese ao diagnóstico era similar entre ambos grupos (85,2% VS 85,7%, P = 1.00) eo tempo medio desde o inicio da dispnea ao diagnóstico non era diferente (figura 10,0 meses (0 a 96) VS NIU- etc 12.0 meses (1 a 70), p = 0.499). O tempo de seguimento era similar entre ambos grupos. As características de base dos pacientes e da modalidade de tratamento recibida en cada grupo exprésanse na táboa 1. Aínda que a proporción de pacientes tratados era similar, houbo unha indicación significativamente maior no grupo NIU-etc en comparación con FPI de prednisona como monodroga (38 % vs 2.4%, P.001 respectivamente), ou prednisona asociada a outro inmunosupresante (28,6% vs 0, p 0,001 respectivamente).

corenta e catro Os pacientes morreron durante o seguimento, cunha proporción de mortes significativamente maior entre os pacientes con FPI (49,4 vs 19,0%, p = 0,014). A causa máis frecuente de morte en ambos grupos foi a progresión 39

da enfermidade básica. Outras causas de morte observadas eran infeccións, exacerbacións agudas e no grupo con FPI, cancro de pulmón e enfermidades cardiovasculares nunha menor proporción. (Táboa 2).

pacientes con niu-etc mostrou unha menor taxa de mortalidade para os pacientes con FPI (taxa de mortalidade de 3 anos, 19,5% vs 35,0%, taxa de mortalidade de 5 anos 20,0% vs 65,9% respectivamente, p = 0,014). A supervivencia media en pacientes con FPI foi de 40,5 meses (IC 12.043 a 69.091 meses) e despois de 140 meses de seguimento só o 40% dos pacientes con Niu-etc estaban mortos. (Figura 1)

A análise univariante de factores prognósticos de supervivencia en pacientes con NIU móstranse na táboa 3. Os parámetros que permaneceron como predictores de mortalidade independentes na análise multivariante foron o DLCO basal como porcentaxe do preditivo ( Ou 0,981, 95% AC 0,964 a 0,997, p = 0,022) eo diagnóstico da FPI (ou 3.892, CI 1.353 a 11,201, p = 0,012).

Discusión

O noso estudo confirma que os pacientes con NIU en contexto de etc teñen unha mellor supervivencia que aqueles con FPI, a pesar dunha gravidade similar ao momento do diagnóstico, de acordo co que se informou nos xuízos anteriores1, 3. En O contexto de etc, o patrón de tipo NIU non predomina e outro tipo de patróns4, 7, 8, 11, 26, 27 están asociados con máis frecuencia. É por iso que ao principio foi asumido que a mellor supervivencia foi debido a unha maior Prevalencia de nove en pacientes con enfermidades autoinmunes11, 12 e que de algunha maneira o curso natural da enfermidade podería ser modificado co uso de medicamentos antiinflamatorios non esteroides para o tratamento de manifestacións non pulmonarias nas primeiras etapas do etc2 ..No entanto, os estudos posteriores demostraron que as diferenzas de supervivencia tamén foron estendidas a casos con NIU etc e histología e que os pacientes con NIU no contexto dun etc presentaron unha clara mellor supervivencia en comparación con aqueles con FPI12, 28.
No noso estudo , a taxa de mortalidade dos pacientes con Niu-etc e FPI era similar a aqueles previamente informados12, 29. Do mesmo xeito que Park28 comunicouse, na nosa serie o DLCO era un factor de risco independente en pacientes con Niu’s Pattern. E como na serie informada polos seus colegas, este descubrimento tamén foi estendido en pacientes con Niu-etc30. Non obstante, a diferenza do comunicado anteriormente, non atopamos que o CVF fose predictor de menor supervivencia28, 29. Isto probablemente reflicte as discrepancias entre os resultados publicados na literatura dos diferentes estudos en termos de función pulmonar como indicadores de predicadores de gravidade e previsión no FPI31-36, pero suxire que o DLCO no momento do diagnóstico é o predictor máis fiable de supervivencia13, 32, 37.
Postumado se unha menor duración de síntomas podería contribuír a unha maior supervivencia e se o cedo A identificación do compromiso intersticial do reumatólogo en pacientes con etc permitiría o diagnóstico de máis casos de fibrosis “leves”. Por outra banda, como algúns estudos identificaron unha menor duración de síntomas en pacientes con FPI1, especulouse se esta mellor supervivencia en Os pacientes con Niu- etc foron realmente un sesgo con antelación (“sesgo de espera”) .. Non obstante, os nosos resultados mostraron que a mellor supervivencia non estaba relacionada co tempo desde o inicio dos síntomas e que a duración dos síntomas non é un factor de risco para a mortalidade. Ademais, independentemente do tempo desde o inicio dos síntomas ao diagnóstico, os indicadores clínicos de gravidade clínica e funcional foron similares en ambos grupos. Os estudos epidemiolóxicos recentes tamén informaron dunha mellor supervivencia en pacientes con enfermidade intersticial no contexto dun etc. Navartam et al.38 seguiu un total de 324 casos de enfermidade intersticial no contexto dun etc e 2209 pacientes con FPI durante un período medio de 2,3 anos. Descubriron que os pacientes con enfermidade intersticial asociada con etc presentaron un mellor pronóstico que os individuos con FPI e, en ambos grupos de pacientes, a enfermidade intersticial afectou considerablemente en morbilidad e mortalidade en comparación coa poboación xeral. Aínda que este estudo fai unha contribución moi importante en termos de epidemioloxía e mortalidade nas enfermidades intersticiales no contexto de atención primaria, a análise global dos pacientes con etc e compromiso intersticial, como grupo, non permite a avaliación da influencia dos distintos histolóxicos Patróns e diferentes tratamentos neste grupo.
A diferenza dos estudos mencionados anteriormente, outros autores demostraron que os pacientes con enfermidades intersticiales no contexto dun etc presentaron un pronóstico igual ou aínda peor que os pacientes con FPI cando se axustou a AGE39. Estudaron 148 temas con FPI e 76 cun diagnóstico confirmado de etc matriculados desde a súa base de datos e descubriron que a supervivencia dos pacientes con FPI ao primeiro, terceiro e quinto ano foi do 84%, o 67% e un 52% respectivamente, similar a iso de pacientes con enfermidade intersticial no contexto etc30. As taxas de supervivencia para o grupo de pacientes con FPI son similares ás presentadas neste e outros estudos, pero significativamente peor no grupo de pacientes con etc. O estudo realizado pola súa supervivencia media de 5 anos (60 meses) no grupo de pacientes con esclerose sistémica etc., a diferenza do que se publicou por Song29, onde a supervivencia media foi de 143,8 meses, por parte de Park28 onde a supervivencia media foi de 125,5 meses. No noso estudo, a supervivencia media foi de 140 meses en todo o grupo etc.

Hubbard e colaboradores40 analizou unha base de datos lonxitudinal que contén 979 pacientes con enfermidade intersticial (872 pacientes con FPI e 107 pacientes con enfermidade intersticial en contexto de etc) extraído da base de datos de Practice Xeral (Base de Datos de Investigación Xeral do Reino Unido) e informou sorprendentemente que aqueles pacientes con un diagnóstico clínico de NIU presentaron unha supervivencia a menos de 3 anos e unha taxa de mortalidade cinco veces maior que a poboación xeral, independentemente de a existencia ou non dun concomitante etc. Ademais, as taxas de mortalidade por enfermidades intersticiales asociadas á CE etc foron excepcionalmente altas cunha mortalidade do 50% a dous anos e un medio de seguimento.
O compromiso intersticial asociado coa esclerose sistémica é mellor que no resto do etc e, francamente mellor que o do FPI. Entre eles, o estudo epidemiolóxico publicado recentemente por Navartnam et al.38 tamén estableceu que o patrón histopatolóxico predominante en pacientes con esclerose sistémica e compromiso intersticial asociado é unha neumonía intersticial non específica (nove) 8 en contraste co que ocorre na artrite reumatoide onde O patrón predominante é NIU41. A diferenza de supervivencia entre diferentes etc foi atribuída a diferenzas nestes patróns histolóxicos. Non obstante, isto foi refutado a través dos datos publicados por Bouros e colaboradores que demostraron que a presenza dun patrón NIU non afectou a supervivencia en pacientes con enfermidade intersticial asociada á esclerose sistémica. Os nosos datos, así como as investigacións de Su e Nakamura30, confirman que esta vantaxe na supervivencia de pacientes con etc sempre se mantén e cando se inclúen pacientes con NIU. Non obstante, debido ao pequeno número de pacientes con Niu-etc no noso estudo, non puidemos establecer unha clara diferenza entre diferentes, etc. Suxeriuse que a disparidade entre o pronóstico dos pacientes con enfermidade intersticial asociada á esclerose sistémica versus etc. A esclerose sistémica tamén se pode atribuír, polo menos en parte, a diferenzas nos tratamentos. Non obstante, a nosa serie de pacientes con esclerose sistémica e patrón NIU non recibiu o esquema de ciclofosfamida terapéutica regular asociado a esteroides suxeridos para pacientes con nove contexto da esclerose sistémica. Ademais, non hai ningunha evidencia de que a inmunosupresión sexa efectiva para revertir as feridas de NIU ou ter algunha influencia sobre a supervivencia.
No que se refire ao tratamento, porque o noso estudo realizouse antes da publicación de estudos Panther42, o 61,7% dos pacientes con FPI recibiu a tripla terapia e un total de 64,2,2% de esteroides (o 2,4% dos pacientes estaban con esteroides como a monoterapia) .. Unha proporción similar de pacientes no grupo NIU-ETC (66,7%) recibiu algún tipo de tratamento. A indicación do tratamento non estaba determinada (enfermidade pulmonar intersticial ou enfermidade sistémica). Non temos ensaios aleatorios controlados que demostran a mellora na supervivencia dos pacientes con tratados niu- etc, polo tanto, deben restablecerse as implicacións terapéuticas para determinar a xestión óptima das enfermidades intersticiales no contexto de etc.
Os mecanismos do “efecto protector” de etc son descoñecidos de pacientes con IAIP. Tanto o noso estudo como estudos previos non puideron demostrar que os factores como a idade, o diagnóstico precoz, o tratamento, a función basal de función pulmonar Os patrón foron responsables deste efecto. Desde o punto de vista de CT, os pacientes con Niu-etc foron asociados con máis pequenas smores de enfisema e son máis propensos a presentar patróns de NIU atípicos con menores de Honeycomb Absentean. Algúns autores informaron certas diferenzas nalgúns descubrimentos entre pacientes con NIU asociado etc e FPI. O Grupo Flaherty identificou unha menor profusión de focos fibroblásticos (FF) en pacientes con Niu-etc en comparación cos pacientes con FPI, a pesar das puntuacións de tomografía similar e colegas43. Estes resultados foron reproducidos por enomoto e colegas43, que realizou un método de puntuación cuantitativa de FF e descubriu que Os pacientes con Niu-etc presentaron unha puntuación de FF significativamente menor. Os estudos previos enfatizaron a importancia de FF como unha manifestación de lesións pulmonares en pacientes con FPI44, 45. Nicholson informou que unha maior puntuación semiquantitativa FF foi asociada de forma independente con maiores descensos do CVF e do DLCO en 6 a 12 meses en pacientes con FPI45. Segundo estas investigacións, xa que un maior número de FF está asociado a unha maior mortalidade, quizais a diferenza na supervivencia dos pacientes con Niu-etc está asociada a un número menor de FF en pacientes con etc. Non obstante, a explicación para a puntuación diferente de FF en etc non está totalmente clara. Flaherty e compañeiros especulan que a formación de FFS en NIU podería ser promovida por unha lesión inicial no epitelio alveolar, a diferenza do que ocorre en etc. onde o principal sitio de insulto é o endotelio vascular12. Estas diferenzas histolóxicas poderían ser responsables das variacións nos diferentes graos de FF e, en consecuencia, da mellor supervivencia en pacientes con Niu-etc.
O noso estudo presenta algunhas limitacións.Reflicte a práctica dun único centro de terceiro nivel e os resultados non se puideron xeneralizar para a práctica xeral ou outras institucións académicas. Ademais, o número de pacientes con Niu-etc é relativamente pequeno e a composición da poboación con Niu-etc podería reflectir aos pacientes que se derivan ao noso centro. As comorbilidades foron sistemáticamente rexistradas ou analizadas en calquera dos grupos. Adicionalmente, tivemos que excluír 18 pacientes (15%) cuxa información só estaban dispoñibles os valores básicos. Non obstante, consideramos isto como un número aceptable de exclusións. En resumo, o noso estudo suxire que os individuos con neumonía intersticial habitual no contexto da enfermidade do tecido conxuntivo (NIU-etc) teñen un mellor pronóstico que aqueles con fibrosis pulmonar idiopática (FPI). Este descubrimento podería suxerir que NIU no contexto de etc. é unha entidade nosolóxica diferente e que os resultados dos estudos de investigación ou probas de tratamento en FPI non deben ser extrapolados a pacientes con NIU-etc. Non obstante, son necesarias novas investigacións e ensaios clínicos específicos para casos de NIU-etc para confirmar estas observacións e definir cal é a mellor aproximación terapéutica a estes pacientes.

Conflitos de interese: SQ é unha consultoría no estudo de seguridade de Pirfenidone financiado pola empresa farmacéutica DOSA. Os outros autores non teñen conflitos de interese relacionados con esta publicación.

Bibliografía

1. Papiris S, Vlachoyiannopoulos P, Maniati M, Karakostas K, Crosntapoulos S, Mooutsopoulos H. Fibrose pulmonar idiopática e fibrosis pulmonares en esclerose sistémica difusa: dúas fibras con diferentes Proneses Respiración de 1997; 64: 81-85.

2. Wells au, Culinan P, Hansell DM. A alvebrosing alveolite asociada á esclerose sistémica ten un mellor pronóstico que a fibroma de fibramos criptógenos solitarios. AM J Busidade Crity Care Med Med 1994; 149: 1583-1590.

3. Agustí C, Xabet A, Roca J, Agustí AG, Rodríguez-Roisin R. Fibrose pulmonar intersticial con e sen enfermidade de coláxeno vascular asociada: resultados dun seguimento de dous anos. Thorax 1992; 47: 1035-1040.

4. Katzenstein Al, Fiorelli Re. Pneumonía intersticial nonpecífica / Fibrose: características histolóxicas e clínicas significativas. Am j Surg Pathol 1994; 18: 136-147.

5. A sociedade torácica americana, a sociedade respiratoria europea. Fibrose pulmonar idiopática: diagnóstico e tratamento: declaración de consenso internacional. AM J Busidade Crit City Med 2000; 161: 646-664.

6. A sociedade torácica americana, a sociedade respiratoria europea. Sociedade Torácica Americana / Sociedade Europea da Sociedade respiratoria Internacional Clasificación de consenso multidisciplinar das pneumonias intersticiales idiopáticas. AM J Busidade Crit City Med 2002; 165: 277-304.

7. Kim DS, Yoo B, Lee JS et al. O principal patrón histopatolóxico de fibrosis pulmonar na escleroderma é unha pneumonía intersticial non específica. Sarcoidosis Vasc Diffose Lung Dis 2002: 121-127.

8. Bouros D, Wells Au, Nicholson AG et al. Histopatolóxica Suba de fibroso alvaolite en pacientes con esclerose sistémica ea súa relación co resultado. AM J Busidade Crit City Med 2002; 165: 1581-1586.

9. Cottin V, Thivolet-Béjui F, Reynaud-Gaubert M, Cadranel J, Delaval P, Ternamian PJ. Enfermidade pulmonar intersticial en dermatomiosite amilopática, dermatomio e polimiosite. EUR BREAT J 2003; 22: 245-250.

10. Tansay D, Wells Au, Colby TV, et al. Variacións en patróns histolóxicos de pneumonía internética entre trastornos de tecido conxuntivo ea súa relación co pronóstico. Histopatoloxía 2004; 44: 585-596.

11. Douglas WW, Tazelar HD, Hartman Te, et al. Enfermidade pulmario de polimiositis-dermatomiositis. AM J Busidade Crit City Med Med 2001; 164: 1182-1185.

12. Flaherty Kr, Colby TV, Travis WD, et al. Focos fibroblásticos en Intersumonia Intersumonia: Idiopática contra a enfermidade de coláxeno vascular. AM J Busidade Crit City Med Med 2003; 167: 1410-1415.

13. Raghu G, COLLARD HR, Egan JJ, Martinez FJ, Behr J, Brown KK. Unha declaración oficial ATS / ERS / JRS / ALAT: Fibrose pulmonar idiopática: directrices baseadas en evidencias para o diagnóstico e xestión. AM J Busidade Crit City Med Med Med 2011; 183: 788-824.

14. Subcomité de Criterios de Scleroderma da Asociación Americana Rheumatiss Diagnóstico e Criterios Terapéuticos do Comité. Criterios preliminares para a clasificación da esclerose sistémica (escleroderma). Artritis Rheum 1980; 23: 581-590.

15. Arnett FC, EDWORTHY SM, BLOCH DA, et al. A Asociación Americana Reumatiss 1987 revisa criterios para a clasificación da artrite reumatoide. Artritis reum 1988; 31: 315-324.

16. Bohan A, Peter JB. Polymyositis e dermatomiosite (primeira das dúas partes) N ENGL J MED 1975; 292: 344-347.

17.Chuang Ty, Hunder GG, Ilstrup DM, Kurland Lt. Polymyalgia reumatica: un estudo epidemiolóxico e clínico de 10 anos. Ann Internar 1982; 97: 672-680.

18. Smolen JS, Steiner. Enfermidade do tecido conxuntivo mixto: ser ou non ser? Artritis Rheum 1998; 41: 768-777.

19. Tan Em, Cohen como, Fries JF, et al. Os criterios revisados de 1982 para a clasificación do lupus eritematoso sistémico. Artritis Rheum 1982; 25: 1271-1277.

20. Corte TJ, Copley SJ, Desai Sr, et al. Importancia das funcións de enfermidades do tecido conxuntivo na pneumonía intersticial idiopática. EUR Respirar J 2011.

21. MILLER MR, HANKINSON J, Brusasco V, et al. Normalización da espirometría. EUR respirado J 2005; 26: 319-338.

22. Wanger J, Clausen JL, Coates a, et al. Normalización da medición de volumes pulmonares. EUR respirado J 2005; 26: 511-522.

23. MacIntyre N, CRAPO RO, VIEGI G, ET AL. Normalización da determinación de alento único da absorción de monóxido de carbono no pulmón. EUR respirado J 2005; 26: 720-735.

24. Quanjer pH, Tammeling GJ, Cotes je, pedersen de, Peslin R, YERNAULT JC. Volumes pulmonares e fluxos de ventilatorios forzados. Informar a normalización do partido de traballo das probas de función pulmonar, a comunidade europea de aceiro e carbón. Declaración oficial da sociedade respiratoria europea. EUR respire J 1993; 6: 5-40.

25. Kaplan E, Meier P. Estimación non paramétrica a partir de observacións incompletas. J am Stat Assoc 1958; 53: 457-481.

26. Nagai S, Satake N, Kitaichi M, Izumi T. Pneumonía intersticial asociada con enfermidades vasculares de coláxeno: achados histolóxicos e células en fluído de lavado broncoalveolar. JPN J Thorac Dis 1995; 33: 258-263.

27. Fujita J, Yoshinouchi T, Ohtsuki YMT, et al. Pneumonía intersticial non específica como participación pulmonar da esclerose sistémica. Ann Rheum Dis 2001; 60: 281-283.

28. Park JH, Kim DS, Park in, et al. Pronóstico da pneumonía intersticial fibrótica: subtipos relacionados coa enfermidade vascular idiopática contra o coláxeno. AM J Respirar crit Care Med 2007; 175: 705-711.

29. Song jw, do kh, kim my, jang sj, colby tv, kim ds. Diferenzas patolóxicas e radiolóxicas entre a pneumonía intersticial intersticial relacionada coa enfermidade vascular idiopática e do coláxeno. Peito de 2009; 136: 23-30.

30. Su R, Bennett M, Jacobs S, et al. Unha análise da enfermidade de pulmón intersticial asociada a enfermidades conxunciais nun centro de coidados terciarios estadounidenses: mellor supervivencia en pacientes con esclerose sistémica. J Rheumatol 2011; 38: 693-701.

31. Jegal y, Kim DS, Shim Ts, et al. A fisioloxía é un predictor máis forte de supervivencia que a patoloxía na pneumonía intersticial fibrótica. AM J Respirar crit Care Med 2005; 171: 639-644.

32. Latsi Pi, du Bois RM, Nicholson AG, et al. Pneumonía intersticial idiopática fibrótica: o valor pronóstico das tendencias funcionais lonxitudinais. AM J Respirar crit Care Med 2003; 168: 531-537.

33. Collard Hr, King Tej, Bartelson BB, Vourlekis JS, Schwarz Mi, Brown KK. Cambios nas variables clínicas e fisiolóxicas prevén a supervivencia en fibrosis pulmonar idiopática. AM J Respirar crit Care Med 2003; 168: 538-542.

34. King Tej, Safrin S, Brown KK, Noble Pw, Raghu G, Schwarz Da. Análise de puntos fin de eficacia nun ensaio controlado de interferón-gamma1B para a fibrosis pulmonar idiopática. Peito de 2005; 127: 171-177.

35. Du Bois RM, Weycker D, Albera C, et al. Entretemento de risco individual de mortalidade por pacientes con fibrosis pulmonar idiopática. AM J Respirar crit Care Med 2011; 184: 459-466.

36. Wells au, Desai Sr, Rubens MB, et al. Fibrose pulmonar idiopática: un índice fisiolóxico composto derivado da extensión da enfermidade observada por tomografía computada. AM J Respirar crit Care Med 2003; 167: 962-969.

37. Egan JJ, Martinez FJ, Wells Au, Williams T. Función de pulmón Estímase en fibrosis pulmonar idiopática: o potencial dunha clasificación simple. Thorax 2005; 60: 270-273.

38. Navaratam V, Ali N, Smith CJ, McKeever T, Fogarty A, Hubbard RB. A presenza de enfermidades do tecido conxuntivo modifica a supervivencia en pacientes con fibrosis pulmonar? Respirir med 2011; 105: 1925-1930.

39. Kocheril SV, Appleton Be, Somers EC, et al. Comparación da progresión da enfermidade e mortalidade das enfermidades conxuntas relacionadas coa enfermidade intersticial de enfermidade intersticial e pneumonía intersticial idiopática. Artritis Rheum 2005; 53: 549-557.

40. Hubbard R, Venn A. O impacto de convivir a enfermidade de tecido conxuntivo sobre a supervivencia en pacientes con alvebrosing alveolite. .. Reumatoloxía 2002; 41: 676-679.

41. Lee HK, Kim DS, Yoo B, et al. Patrón e características clínicas da enfermidade pulmonar asociada a artrite reumatoide. Peito de 2005; 127: 2019-2027.

42. Raghu G, Anstrom KJ, King Te, Lasky Ja, Martinez FJ. Prednisona, azatioprine e n-acetilcisteína para a fibrosis pulmonar. N ENGL J Med 2012; 366 (21): 1968-77.

43. enomoto n, suda t, kato m, et al.Análise cuantitativa de focos fibroblásticos en pneumonía intersticial habitual. Peito de 2006; 130: 22-29.

44. Katzenstein Al, Myers JL. Fibrose pulmonar idiopática: relevancia clínica da clasificación patolóxica. AM J Respirar crit Care Med 1998; 157: 1301-1315.

45. Nicholson AG, Fulford LG, Colby TV, du Bois RM, Hansell DM, Wells Au. A relación entre características histolóxicas individuais e a progresión da enfermidade na fibrosis pulmonar idiopática. AM J Respirar crit Care Med 2002; 166: 173-177.