SI pequeno e despois adolescente, aprendín de “Non comas A Rosch “foi o primeiro, primeiro, nunca ir para a tía máis boa da clase, Garito, despois, biblioteca ou empresa, Isra. En segundo lugar, nin polo segundo mellor. En terceiro lugar, calquera dos dous conseguirá falar en Monosyllabos . En cuarto lugar, ninguén dixo que tiña que conformarse co que non lle gusta, na outra parte é a soidade, pode abrazala e vivir unha viaxe máxica ás profundidades do seu ser. E, finalmente, tanto máis importante, quinto “non “, o rexeitamento é o mellor que pode ocorrer, hoxe non o verás así, pero mañá creo. O sexto, a coraxe non é a ausencia de medo, pero hai algo máis importante que o medo.
Por suposto, creo que eu asume riscos e probe cousas novas é obxectivamente máis importante que as miñas ridículas ansiedades. As ansiedades promovidas principalmente por estereotipos baleiros, ou por unha sociedade que se desmorona ás veces. Personalidades que desexa vir aparentemente, cando no fondo nunca será o feliz que é. Frustración Ao conseguir un éxito profesional que nunca chega, nin mereces. Por suposto, isto non significa que deixa de existir como por veces, o medo mal interpretado.
Fai esta avaliación de valor sobre min significa que nada se non teño a forza para actuar para cambiar ese resultado.
Entón, como podo (pode) seguir sendo inconsciente, intrépido e intenso tío que parece ter medo de nada? Ou é ese emprendedor atrevido que non ten medo de perder todo? Ou é esa persoa que, a pesar de ter dúbidas e inseguridades, aplaude-los con forza? Será que o mapmaker toma riscos importantes aínda que poidan ter grandes fallos ou algúns grandes éxitos? Ou aquela persoa: quen considerou que eu son – que lle permite probar moitos tipos de medos, entón respirar profundamente para movelo de lado e facer o que chegou a facer igualmente?
Como non ter medo de nada
Hai 6 cousas que me axudan a bater os medos.
1. Admito as miñas debilidades, que as teño, e hai moitas. Falo sobre eles, en público u diante de estraños? Aínda mellor. Perdo medo cando estou disposto a sucumbir a pretensión da invulnerabilidade, mentres que ao mesmo tempo, segue cometido, eficaz e alerta.
2. Estou realista cos meus obxectivos. Como un iCarus, se voo demasiado alto, o sol queimará as miñas ás, se voo demasiado baixo, vou chocar coas rochas. De moito practicar isto, atopei o meu cruceiro de velocidade. Ademais, ser realista axúdame a ser tranquilo e operativo en situacións de parálise e medo, reforzando a confianza en min e a vontade de probar de novo.
3. Cultivando o equilibrio en todas as áreas da miña vida. O medo é unha resposta natural a situacións de ameaza. Podo reducir esas reaccións emocionais negativas, só se teño o equilibrio cultivado en todos os ámbitos da miña vida. Traballei durante anos neste, sen descanso. O saldo faime forte, convencido e implacable, principalmente porque non depende só dunha cousa, sen esquecer que ningún factor externo dependente é só unha ilusión. Eliminei da miña mente a compulsión de estar sempre gañando. Unha vida equilibrada – rápido, intenso e excesivo, como é o meu caso – é o contribuínte máis grande cara a unha personalidade que non sabe o medo.
4. Volva a programar o meu discurso interno. A raíz do medo reside nas conversas que temos con nós mesmos. Ao longo dos anos, a conversa que ocorre dentro da miña cabeza di que é comprensible facer fallos ou pedir axuda. Teño anulado todo o pensamento ou o discurso mínimo de saboteur contra min, no seu lugar cambieino por optimismo, impulso, razóns e exemplos para tomar a iniciativa aínda máis.
5. Tomo o meu medo á luz no seu estado máis puro. Hai medos que son temores ou cousas que realmente axudan a mellorar como medos. Do mellor que fixen neste campo é saber moi ben cales son os meus dous maiores medos da miña vida. Un deles é que as persoas que amo sufrir eo segundo non fan nada (descuberto na miña experiencia de Ayahuasca). Téndoas sempre presentes e visibles axúdame a ignorar todos os outros medos sen importancia.
6 Comparto medos. É como feedback pero sobre o que máis o intimide. Compartilo coas persoas que máis admiras o máis axudarán a ver o medo doutro xeito que non é medo.
Isto non me axuda a ser o máis valente ou ousado da clase, isto axúdame a tomar Cabo Todo o que creo e que penso. É o que paga a pena por min. Quero que atopes algo extrapolable en todo isto.
Crédito fotográfico: Chema Solís.