5. Complicacións vasculares na diabetes: VPM
6. Indicador de activación plaquetaria como factor de risco de trazos isquémicos.
ipf = Fracción de plaquetas inmaturas
As plaquetas inmaturas poden ser identificadas usando unha tinción específica para o ARN, a partir de aí coñécense como plaquetas reticuladas. Estas plaquetas inmaturas permanecen na circulación durante 24 a 36 horas, cando progresivamente teñen o seu ARN degradado eo seu volume diminuíu, característico do plaquete maduro.
24 Ás 36 horas, as plaquetas inmaturas permanecen en circulación
Sysmex Equipment usan citometría de fluxo e manchas de ácido nucleico que penetran células e cores. Cando as plaquetas con manchas pasan por un raio láser, causan unha dispersión lixeira que dimensionará o volume da célula e, pola intensidade de fluorescencia, medirase o contido de ARN. Canto máis inmadura, a placa aumenta a intensidade de fluorescencia. No seguinte esquema vemos que a fracción das plaquetas inmaturas (IPF) corresponde á suma das plaquetas con fluorescencia media e alta.
O número de plaquetas inmaturas está relacionado coa trombopoyesis:
Thrompoyesis → ipf
↓ trombopoyesis → ↓ IPF
Para esta característica, a cuantificación das plaquetas inmaturas é bastante útil na diferenciación da trombocitopenia derivada da destrución plaqueta periférica ou a perda de sangue aguda (de IPF) dos causados por unha insuficiencia falada, como a hipoplasia ou medula Aplasia ou Acción de quimioterapia (↓ IPF).
Cal é a vantaxe da determinación do IPF en relación ao VPM?
A principal vantaxe é que os cambios de IPF preceden aos do VPM, proporcionando información sobre megacariocitopoiesis máis cedo que VPM e o reconto absoluto de plaquetas. O VPM, como VCM, calcúlase a partir dunha poboación de células de diferentes idades e é un valor medio, mentres que o IPF mide o número de plaquetas recentemente liberadas da medula ósea. A medida que o plaquete permanece inmaturo por ata 36 horas, o seu conde reflicte o que está a suceder na medula ósea en tempo real, semellante ao que ocorre cos retículos en relación coa serie vermella.
Táboa 6 . Aplicacións clínicas da determinación de IPF
Algúns exemplos na literatura:
1. Diagnóstico e seguimento de trombocitopenias
– Briggs C et al. Avaliación da frommacada de plaquetas inmaturas (IPF) en trombocitopenia periférica. Brit J Haematol 2004; 126: 93-99. En pacientes con PTI (n = 22) – media 22,3% (rango 9,2-33, no grupo de temas saudables – media do 3,4% (rango 1,1 -6,1%), en pacientes con PTI (n = 22) – media 22,3% (gama 9.2-33, 1%) e TTP (N = 11) – media 17,2% (intervalo 11,2-30,9%)
– Kickler T et al. Unha avaliación clínica de alta porcentaxe de fracción de plaquetas de plaquetascente en trombocitopenia. Am j Clin Pathol 2006, 125: 282-287. Comparado un grupo de individuos saudables – N = 80, IPF media do 3,1% (1,0-7,0%), con individuos con plaquetopenia por diferentes causas , con valores de IPF significativamente maior en relación á normalidade.
2. Indicador de recuperación meduladora despois da mioupresencia en procedementos de transplante ou tratamento con quimioterapia.
– Zucker ML et al. A fracción de plaquetas inmaturas como predictor da recuperación de plaquetas despois do transplante de células progenitoras hematopoiéticas. Lab hematol 2006; 12: 125-130. O aumento do número IPF precedeu tres días a elevación de contas de plaquetas e catro días o aumento do número de neutrófilos, mostrando ser un indicador precoz da recuperación medular despois do transplante.
3. Auxiliar na indicación da necesidade transfusional de plaquetas
– Briggs C et al. Medición de fracción de plaquetas inmaturas: unha futura guía para a esixencia de transfusión plaquetaria despois do transplante de células nai hematopoiéticas. Transce med 2006; 118: 463-469.