Modelo teórico usado por autores como Mihaly Csiksentmihalyi e Howard Gardner, no que se recoñecen tres niveis de análise, que deben considerarse simultaneamente nunha explicación da creatividade. Por unha banda, a persoa é, co seu propio perfil de capacidades e valores. Á vez, o campo ou a disciplina na que unha persoa traballa cos seus característicos sistemas simbólicos. Finalmente, a área circundante, cos seus expertos, mentores, rivais e discípulos, que emite xuízos sobre a validez e calidade da persoa e os seus produtos. Segundo esta perspectiva, a creatividade non pode ser interpretada, de pé exclusivamente en ningún destes niveis. Debe entenderse en todo momento que a creatividade é un proceso que resulta da interacción, frecuentemente asíncrono, no que participan os tres elementos. Gardner chama a Asynchrony fértil a unha situación de desequilibrio entre estes elementos, que se expresa positivamente en forma de produtividade creativa.