A exposición fóra do radar é o resultado dunha década de colaboración entre Labcine Artistas e investigadores (Laboratorio de Artes Cinematográficas) con sede en Mackenzie Presbyterian University, São Paulo e Informática Interdisciplinaria e Artes (ICAM) e Maiores de deseño especulativo da UC San Diego (UCSD). Comisariado por Jane de Almeida, a exposición mostra obras de arte de dez artistas como punto de partida para un proceso de investigación sobre o tema dos sistemas organizativos fóra do radar, entendido en sentido amplo.
Tendo en conta os formularios De organización fóra das ondas tradicionais detectables, a exposición do radar reflicte as condicións de existencia e organizacións que non son facilmente detectadas polo radar de institucionalidade, lexitimidade e visibilidade. Os sistemas de detección de radar usan ondas de radio para determinar o rango, o ángulo ou a velocidade dos obxectos, que consisten en transmisores que producen ondas electromagnéticas no espectro de radio ou microondas, e / ou reciben pasivamente estas emisións a través da antena. Os radares comezaron a desenvolverse xusto antes da Segunda Guerra Mundial, eo termo radar foi acuñado en 1940 pola Mariña dos Estados Unidos como acrónimo de detección de radio e que van. Os usos modernos de radar son moi diversos, incluíndo o tráfico aéreo e o control de tráfico terrestre, a astronomía, a defensa aérea, o anti-vista, os radares do mar, a aeronave anti-colisión, a vixilancia oceánica, a vixilancia do espazo exterior e o seguimento de precipitación meteorolóxica, así como o seguimento de misiles guiados e radar de rango controlado para a vixilancia. Os radares de alta tecnoloxía están asociados ao procesamento de sinal dixital, a aprendizaxe automática e son capaces de extraer información útil de deteccións literal complexas.
Desde entón, os usos comúns “no radar” significa participar nos sistemas evitando sendo ignorado e evitar a caída da escuridade ea desaparición da vista do público. Nas esferas culturais, sociais e políticas, por exemplo, quedar no radar pode ser crucial para establecerse na sociedade globalizada. Polo tanto, sendo capturado polo radar debe ser sometido á lóxica e as regras de organizacións institucionais, como os medios, as corporacións, o goberno, o mercado, etc. Tendo en conta os sistemas que están organizados fóra do espectro de radar, os artistas son alentados a especular sobre formas de constitución, para imaxinar asociacións e pensar en estruturas organizadas no estranxeiro ou radares deliberadamente escondidos. Despois das reunións e diálogos sobre o tema, presentaranse novas obras en São Paulo en 2019, xunto cunha serie de conferencias.
Artistas: Amanda Areias (São Paulo, Brasil), Alexandre Sonego (Campinas, Brasil), Leandro Oliveira (São Paulo, Brasil) Mateus Guzzo (brasileiro, con sede en San Diego), Mateus Teixeira (São Paulo, Brasil), Brett Stalbaum (Estados Unidos), Rebecca Zhao (China, San Diego Resident), Vic von Poser (Residente brasileiro, en Londres) e a participación especial de Fernando e Humberto Campana (São Paulo, Brasil).