Cristina María Angulo na conferencia que ofreceu onte. // R. Vázquez
Invitado pola Asociación de Sord “Río Lérez”, dixo o terapeuta onte no edificio administrativo da Diputación sobre “Fear: Como descubrir?”.
– é o medo dun proceso psicolóxico frecuente?
-Yes, de feito é un dos procesos psicolóxicos que máis se producen agora mesmo.
– Que tememos?
-Atición, os medos veñen por todo, estamos nunha sociedade na que o medo inculca como medio de control social. É un mecanismo forte de control social e o que fai é que nunca chegamos aos nosos soños, é o que nos impide actuar para guiarnos onde queremos ir e últimamente, como son as cousas, o que fan é que aumentan Os nosos medos.
– Podemos liberarnos deles?
-i estou moi centrado no mundo espiritual, do cambio de conciencia, de espertar, entón está liberando a nós mesmos O medo é ser consciente do que nos está pasando neste momento e poder transformar ese medo en elementos que nos guían cara aos nosos soños, aos que nos motivamos e son apaixonados, en vez de ver que o medo é algo que nos atrae E non nos deixa avanzar é o momento de dicir: Ok, teño medo, pero como podo observar ese medo, que é ese medo facendo en min e no momento en que podes velo, sentir ese medo e observalo desde outro punto de vista? Porque comeza a enfrontarse a el e comeza o cambio.
– A ansiedade é outro tipo de medo?
-My achegamento quere ir máis aló do punto de vista exclusivamente psicolóxico, orientarlo desde outro punto de vista, por exemplo a ansiedade desde a miña perspectiva é o medo ao futuro, nós Ambos están vivindo no futuro que parece que non chega, queremos cousas e tamén esiximos que todo sexa perfecto. Se o vemos desde outro punto de vista, se aceptamos vivir aquí agora, pregúntanos que oportunidades que teño hoxe, o que podo facer, podemos ver que temos a oportunidade de cambiar e superar ese medo.
– Como ingresar esa perspectiva espiritual que suxire?
-Is sería aprender a meditar, que pasa é que é fácil dicir, pero é un proceso bastante amplo , outra das técnicas para as que a xente comeza a sentir ese sentimento espiritual, por así dicilo, ese cambio de vida é Reiki, que por min é unha clave para outras enerxías, por así dicilo, as enerxías que van máis.
– en Occidente, o concepto de enerxía foi investigado?
-Very pouco, pero neste momento a psicoloxía da terceira xeración xa está enfocada a traballar coa parte de vivir aquí e agora , caso da mente, que agora está tan de moda.
-Athe A Organización Mundial da Saúde estima que 350 millóns de persoas padecen depresión e que a súa incidencia vai aumentar …
-Estamos moi doentes, estamos afeitos a que a vida é mecánica, vivimos nunha sociedade onde todo estaba de certa forma, pero de súpeto ese esquema ten estivo roto. É dicir, acabou de estudar, tivo a oportunidade de atopar un emprego e vivir toda a vida, sen cambios, del, e agora rematou e de súpeto atopa-se no abismo, ao mirar aquel abyss as súas grandes dúbidas existenciales .. Porque dille a si mesmo, se isto é o que hai outra cousa, estou tan acostumado e eu vivo de xeito tan mecánico que agora me pregunto que é a vida, se isto é todo o que estou baleiro. E iso é o momento de considerar que no canto de vivir dunha forma mecánica temos que cuestionar o que quero, o que é realmente apaixonado, onde quero ir, pensando no que me gusta e non no que pode agradar a outros ou que socialmente é ben visto. Temos que pensar que hai algo máis que os nosos ollos, como dixo o pequeno príncipe, pero estamos máis centrados no que dirán que no que realmente pensamos, sentimos e que realmente queremos. Hai o problema que a xente está tan perdida.
-Ellamamos a importancia do fracaso?
-de é outro dos nosos grandes medos cando é unha oportunidade de levantarse Onde quere, é unha forma de aprender, que pasa é que se acostuman ao contrario. Vivimos nun momento no que a xente é moi competitiva, se non é o número un xa non vales, mesmo da escola, hai algunhas leccións e aquelas son as que todos temos que aprender; Non obstante, non todos somos iguais, todos temos a nosa esencia que é diferente e aprendemos de maneira diversa.O que pasa é que nos inculcamos que hai un único camiño e que este camiño é perfecto para todos, e non é así, realmente todos teñen a súa esencia e ten que aprender ao seu xeito.