A ma non se pode entender por si só senón en relación co seu contexto: os elementos actuais delimitan o espazo baleiro. Nese sentido, a comprensión do MA permite a conciencia simultánea da forma e do contrafondo dun motivo artístico, por exemplo. Exemplos de MA pódense atopar en moitas artes, desde os espazos en branco de pinturas xaponesas ata as dramáticas pausas dos actores de teatro nō e nos momentos de silencio das películas do director Yasujirō Ozu. Na música, MA é silencio ou a intervalos entre as notas. Na danza, a MA está presente nos contornos dos bailarines detidos nunha postura e a asimetría das formas negativas que producen os contornos.
Como parte da estética xaponesa, o MA está ligado a outros conceptos na composición como a idea de desequilibrio ou asimetría ea ausencia de centro. Este tipo de composición conséguese grazas á atención na prestación e no espazamento dos obxectos con respecto a outros (por exemplo, nunha bandexa de sushi), así como a creación de espazos baleiros delimitados por un arranxo asimétrico (por exemplo, nun buque de flores dispostas segundo o Ikebana). Tamén é importante a relación que ten os detalles sobre o espazo negativo e das partes con respecto ao conxunto.