Jasper Johns (Augusta, Georgia, 1930) gañou a súa vida como un windsel en Manhattan ata que mostrou o seu traballo nunha exposición en 1958. Desde entón ten Non abandonou o primeiro plano do panorama artístico mundial. Pero xa non pinta as súas bandeiras ou obxectivos icónicos – “cousas que a razón xa sabe”, explicou en 1984-, que o converteu nun acredor de gran recoñecemento dos críticos e do público. As cousas exposicións do pasado e do presente: Jasper Johns desde 1983, que onte foi inaugurado no IVAM, etapas cambia na súa carreira coa introdución de novos motivos no seu traballo que o levou a mostrar o seu lado máis autobiográfico.
A mediados da década de 1980, Jasper Johns deixou de ocultar a súa personalidade, o seu estado psicolóxico, as súas emocións, porque parecía unha batalla perdida, explicou a si mesmo. “Ao final tes que deixar a reserva sen máis, creo que algúns cambios que teñen as miñas obras están relacionadas con isto”, dixo o artista nunha entrevista de 1984. A exposición de Ivam de alusións a recordos da súa infancia a obxectos do seu Estudo, pasando por material gráfico ou alieníxena propia. A mostra, comisariada por Joan Rothfuss, consta de 87 obras, das cales un cincuento está gravado con varias técnicas do artista, considerado un dos precursores da arte pop. Ademais, inclúense 21 debuxos, seis pinturas e tres libros que completan a selección que se pode ver ata o 2 de xaneiro. O artista negouse a asistir á presentación. Patrocinado por Bancaixa e producido polo Centro de Arte Walker de Minneapolis, en colaboración co IVAM, a exposición foi exhibida na cidade do estado de Minnesota, en Carolina do Sur e Edimburgo, antes de recorrer en Valencia. Posteriormente, será exhibida en Dublín.
A Ruta da Exposición foi organizada a partir das diferentes series desenvolvidas polo artista nos últimos 20 anos. Para especialmente na pantalla ventriloqueada notable. Nela, Johns introduce obxectos cotiáns desde un baño dunha vella casa de Nova York. A Comisión sinala no catálogo que algúns escritores observaron que no momento en que realizou esta importante imaxe Johns vira o traballo de Frida Kahlo, o que me deu a auga, o que a representa nunha bañeira que contempla escenas da súa vida flotando sobre o Auga. O artista desenvolveu máis pinturas de baño a finais dos anos oitenta, engadindo novos motivos. Así, pode configurar certas conexións con obras como bañistas, de Cézanne e, especialmente, co último traballo de Duchamp.
Na serie The Seasons, Johns aborda o ciclo da vida humana, a morte e o renacemento a través unha ducia de obras, entre pinturas, gravados e debuxos, que representan a propia traxectoria do artista.
Noutra serie o artista incorpora as obras de obras de Grünewald e Holbein, baleiralos e enchelos con eles de novo co seu propio imaxes para explorar as posibilidades expresivas das pezas figurativas. Tamén usa contornos dunha pintura de Manet ou outros artistas como Picasso.
A finais dos anos oitenta, Johns desenvolve o concepto de muro de estudo en anacos nos que a interacción entre as pinturas e as lembranzas. Ademais, introduce variacións sobre o tema da aparencia fragmentada ou dobre do espello.
Finalmente, en 1997 o artista embarca nun conxunto de obras incluídas na serie catenaria debido á súa razón principal, que alude á curva que describe un cable suspendido.
A figuração, a abstracción, o post-expresionismo, o neodadarismo eo novo realismo convergen no traballo de Johns, que entrou en contacto con algunhas figuras da escena artística de Nova York e Internacional en Amizade de traballo co músico de vangarda John Cage e co artista proteico de Robert Rauschenberg, tamén precursor da arte pop. Entón, coñeceu a Marcel Duchamp ou o coreógrafo Merce Cunningham.
A última gran exposición retrospectiva de Jasper Johns tivo lugar en 1996 no Museo de Arte Moderna de Nova York.
ao acto de presentación da mostra IVAM, deseñada polo estudo de Jesús Moreno, chegou o coleccionista e patrocinador do Walker Art Center Judy Dayton. O coordinador da exposición polo IVAM, Josep Salvador, afectou que con esta exposición “unha débeda pendente” do museo está exaltada.
O director do IVAM, Consuelo Ciscar, destacou o “Afan Experimentador” Do Creador estadounidense, o que o leva a “facer unha disociación dos obxectos e termos e termos montados, manchas e superficies monocromáticas”.Ademais, o Ciscar a resposta de Salvador Apostado sobre a dificultade económica implicada na organización dunha exposición de gran formato coas pinturas máis populares de Johns, apuntando ao humor que sería feliz de poder facelo co patrocinio de Bancaixa. Ademais do seu lado foi o representante da institución financeira, Vicente Montesinos.