Na maioría dos países avanzados, a educación ten un carácter público e universal. Isto significa que toda a poboación escolar é a escola. Esta circunstancia está relacionada cun feito obvio: non todos os estudantes son iguais e é necesario abordar esta diversidade. Para iso, lanzáronse políticas educativas deseñadas para satisfacer as necesidades especiais dos alumnos. Así, a chamada educación especial foi consolidada.
A educación especial é unha disciplina pedagóxica a través da cal os profesores poden asistir a toda a diversidade de estudantes nun centro educativo. Debe ter en conta que hai diferentes circunstancias entre os alumnos: nenos da escola con discapacidade, con altas capacidades (popularmente coñecidas como nenos prodixios), estudantes con déficit de atención, con contextos sociais problemáticos ou dislexia. A educación especial trata de dar unha resposta efectiva a esta pluralidade social.
Educación especial como ferramenta de igualdade de oportunidades
Existe un consenso xeral en relación coa idea de que a igualdade de oportunidades é un principio que debe aplicarse na educación. Para aplicar este principio é necesario que a pluralidade ea diversidade dos alumnos sexan atendidos de forma adecuada.
No caso de España, os profesores das diferentes etapas educativas apliquen a atención á diversidade a través dunha ferramenta: necesidades educativas especiais (NEE). A idea desta estratexia é adaptar o proceso de ensino a cada estudante en particular para que estea nunha situación de igualdade.
A integración de todos os alumnos no mesmo espazo compartido non é só un mecanismo de igualdade, senón que tamén serve para promover a convivencia e, especialmente, axuda a convivir asumindo as diferenzas individuais.
educación especial En estudantes con discapacidade
hai estudantes que teñen algún tipo de discapacidade (física, sensorial ou intelectual). Na actualidade, a súa formación académica realízase en moitos casos nos centros escolares ordinarios, o que implica que estes alumnos compartan a aula con outros nenos da escola sen ningunha discapacidade. Para esta convivencia na escola efectiva e non discriminatoria, é necesario adoptar toda unha serie de medidas: adaptar os materiais educativos para que sexan accesibles (por exemplo, no caso de estudantes con discapacidade visual), adestrar aos profesores a saber As particularidades destes nenos ou centrar a dinámica dunha clase para que ningún estudante estea á marxe. Este tipo de estratexias son algunhas das pautas didácticas e pedagóxicas que forman parte da educación especial.