xa sexa pola tranquilidade de desaparecer momentáneamente do mundo ou pola seguridade de ocultar algo en vista dos demais, que non soñou coa idea de invisibilidade? Os pioneiros na exploración deste concepto sinxelo foron os magos e ilusionistas que, en función do reflexo da luz, os espellos usados para crear a ilusión de desaparecer obxectos e persoas ao asombro do público.
sen embargo , traendo a maxia ao mundo real require ciencia e tecnoloxía. Un grupo do Instituto Nacional de Investigación Científica (INRS) de Montreal, Canadá, que estuda os campos de fotónica, óptica e microondas, publicou na revista Optica da Sociedade Americana de Optics (OEA) os seus últimos resultados sobre a invisibilidade Cloak. O equipo canadense, liderado polo profesor Toledano José Azaña, conseguiu, por primeira vez, devolver completamente un obxecto a iluminar con luz de espectro completo. Esta técnica terá aplicacións inmediatas na transmisión de sinais en telecomunicacións.
unha técnica innovadora
A busca da capa de invisibilidade leva moitos anos de estudo. No pasado, realizouse un progreso significativo, como devolver un obxecto a un pequeno rango de frecuencias (cores) do espectro de luz visible, como a luz vermella. Non obstante, estes dispositivos de invisibilidade fallaron ao iluminar o obxecto cunha luz de frecuencia diferente para aqueles que foron deseñados. As limitacións desta técnica son patentes cando se trata de repetir o experimento usando luz natural, que contén todas as cores posibles no seu rango de frecuencia.
As solucións de invisibilidade convencionais están baseadas en alterar a propagación da luz ao redor do obxecto para ocultar. “O problema é que as diferentes cores ou frecuencias do espectro de luz requiren diferentes intervalos de tempo para atravesar o dispositivo de invisibilidade; e como resultado, a distorsión temporal creada en torno ao dispositivo revela a súa presenza arruinando o efecto de invisibilidade”, explica o profesor Azaña.
A solución innovadora proposta polo equipo de investigadores evita este problema que permite que as ondas se estenden a través do obxecto, en lugar de rodealo, polo que elblaba a distorsión detectable nas ondas ao redor do obxecto. A clave para Esta técnica reside no primeiro movemento das frecuencias de luz ás rexións do espectro que non se ven afectadas pola reflexión ou propagación da luz a través do obxecto a ocultar. Por exemplo, se o obxecto é verde, é porque reflicte a luz desta frecuencia, entón A luz na rexión verde do espectro podería pasar á rexión azul para que, ao alcanzar o obxecto, non habería luz V Erde a reflectir. Así, unha vez que o obxecto está esquecido, o dispositivo de invisibilidade inviste este desprazamento de frecuencia reconstruíndo o estado inicial da onda. “Deste xeito, nin o obxecto a ocultar nin o propio dispositivo de invisibilidade detéctase”, di o investigador.
Os límites do futuro están na investigación deste
o experto Nas comunicacións, Carlos Rodríguez Fernández-Pousa, profesor da Universidade de Miguel Hernández de Elche, di que este avance científico ten aplicacións inmediatas moi interesantes. “Non penso na capa de invisibilidade de Harry Potter”, di el, pero nunha nova técnica de propagación. De sinais E é que o efecto Talbot, sobre o que se basea este experimento, podería usarse para resolver certos problemas actuais nas conexións de telecomunicacións. “Por exemplo, a reorganización do espectro de enerxía de sinal, a interferencia, o ruído ea dispersión do sinal serían reducidos, e outros efectos non desexados que afectan a transmisión de datos hoxe en día”, explica.
Actualmente o equipo de Montreal está a desenvolver A seguinte fase da súa investigación. “Estamos a traballar en xeneralizar as ecuacións para facer un obxecto en dúas dimensións invisibles. E, se é posible, queremos chegar a implementalo algún día a obxectos macroscópicos tridimensionais “, di Azaña.
O investigador do centro canadense explica o impacto da investigación na sociedade.”Os nosos resultados son posibles grazas aos fondos públicos que están destinados á investigación e, polo tanto, son de dominio público. O continuo desenvolvemento científico alcanzado grazas aos modelos de investigación das posibilidades do futuro.”
Un aspecto moi interesante é xeneralizar estes resultados a ondas de diferente natureza. “Os procesos utilizados no noso estudo son universais e, polo tanto, poderían ser aplicados a ondas de ondas que non sexan electromagnéticas”, di o investigador. Isto abriría a porta a futuras aplicacións como, por exemplo, aisladores térmicos, illantes acústicos ou incluso para facer edificios invisibles do terremoto, xeneralizando estes resultados a ondas térmicas ou ondas mecánicas, respectivamente.
josu hernández- García É investigador no proxecto de Elusives European, que aborda o estudo de neutrinos, escuridade e físico máis aló do modelo estándar (H2020-MSCA-ITN-2015 // 674896-Elusives).