España e outros 16 países defendidos pola súa conta neste campo
Bruxelas, 2 de marzo ( Europa Press) –
A Comisión Europea presentou unha proposta para aclarar as regras aplicables ao réxime de propiedades no caso de parellas mixtas ou internacionais na UE, se o matrimonio ou os sindicatos civís.
Aínda que hai preto de 16 millóns de parellas internacionais en toda a UE, as regras están dirixidas a só 17 países da UE, incluída España, que solicitou o progreso neste regulamento por conta propia, despois do despois do mes de decembro, os vinte e os vinte Oito non puideron aprobar a proposta da Comisión de 2011 por unanimidade por unanimidade.
España, xunto con Suecia, Bélxica, Grecia, Croacia, Eslovenia, Francia, Portugal, Italia, Malta, Luxemburgo, Alemaña, República Checa, Países Baixos, Austria, Bulgaria e Finlandia Recl Amaban o executivo comunitario que presentou unha decisión de autorizarlles a avanzar nesta materia a través da cooperación reforzada, o que permite que un grupo de países, polo menos, para moverse só. Tamén se necesita o consentimento do Parlamento Europeo.
As novas propostas aclaran as regras aplicables en caso de divorcio ou morte e pretenden acabar coas contradicións para a diverxencia dos sistemas en diferentes países relacionados co réxime de propiedade ou o banco Contas, ademais de garantir unha maior seguridade xurídica para as parellas mixtas entre os cidadáns de diferentes estados membros.
Os procesos xudiciais “paralelos” en diferentes Estados membros para resolver o litixio de propiedade entre as parellas que representan un custo a prezos de aproximadamente 1.100 millóns de euros ao ano, de acordo cos cálculos do executivo comunitario, o que estima que os novos estándares poden aforrar parellas “ao redor de 400 millóns por ano en custos adicionais”.
Especificamente, aclaran o Tribunal Nacional competente para axudar eles xestionan a súa propiedade ou distribución entre si no caso de divorcio, separación ou morte e xurisdición Aplicable cando a lexislación de varios países da UE podería aplicarse no caso de que corresponda, ao facilitar o recoñecemento e execución dos xuízos ditados nun Estado membro dos réximes de propiedade no resto.
Estados membros que non participan – aínda que eles teñen dereito a unirse cando queiran, seguirán aplicando a súa lexislación nacional, incluídas as súas regras sobre a lei privada internacional.