1 A tese propón unha revisión da historiografía existente ata o final do conflito colonial español. Isto foi interpretado, en xeral, como unha agresión encuberta do recentemente independente reino de Marruecos contra os últimos vestixios do pasado colonial español. Non obstante, unha gran parte da bibliografía existente provén do ex militares cuxa percepción dos feitos está influenciada polas súas experiencias persoais.
2 Pola contra, a tese defendida polo Dr. Juan Pastrana Piñero, lonxe do devandito condicionamento , ofrece novas interpretacións dos feitos logrados na extinta África española occidental (AOE) incorporando novas fontes de ficheiros e bibliográficos. Entre as diversas fontes utilizadas, hai os arquivos españois do Servizo Histórico, a Fundación Francisco Franco, o Arquivo Xeral da Administración, o francés da historia da historia dos Défense e os estadounidenses do Departamento de Estado e da Axencia Central de Intelixencia .. A tese circunscribe os feitos militares ao contexto político do momento, presentando a Claw Armada como unha continuación dos feitos que ocorreron na África Occidental francesa (AOF) durante 1956 e 1957.
3 A tese está estructurada en catro bloques. No primeiro deles, analizáronse as orixes da presenza europea no Magreb eo nacemento do AoE, así como a súa evolución ata 1956. Neste bloque as vistas españolas, francesas e marroquís se opuxeron a través dun amplo uso da bibliografía Fontes dos tres países implicados no posterior conflito, destacando a influencia de feitos como a Conferencia Algeciras eo enfrontamento de interese colonial entre España e Francia, así como os acordos que ambos países europeos chegaron para a distribución do Imperio Jerifiano.
4 O segundo bloque presenta a evolución política marroquí e AOE Durante o período anterior ao desenceso de hostilidades, así como a influencia da política estadounidense. Na zona. Destaca nesta sección, que reinterpreta a cadea de eventos que levaron á guerra, a análise do poder do poder dentro de Marrocos entre o reinstalar Monarca Mohammed V eo Istiqlal de Allai El-Fassi. Do mesmo xeito, as contradicións da política española sobre os primeiros movementos armados do chamado Exército Nacional de Liberación e a ambigüidade das autoridades españolas ante a invasión da Mauritania francesa entre outubro de 1956 e febreiro de 1957.
5 A análise debidamente dixo que a confrontación militar está no terceiro bloque. Nela, ademais dunha análise crítica das operacións militares, analízase o camiño á colionación hispánica-francesa que levou á gran ofensiva conxunta en Sáhara. As fontes bibliográficas e de arquivo completan os testemuños de ex-combatentes españois, recollidos polo autor a través dunha serie de entrevistas realizadas durante os anos de preparación da tese de doutoramento. Do mesmo xeito, neste bloque, analizáronse episodios accesorios aos acontecementos que ocorreron no AOE, como a influencia da Guerra Alxeria, a posición estadounidense ea acción naval de Agadir.
6 o cuarto e último bloque Nas consecuencias do Tratado de Cintra que pon un punto e remata aos combates. Do mesmo xeito, analizouse o desenvolvemento posterior do territorio IFNI ea evolución política internacional que levou ao seu regreso ao Reino de Marruecos en 1969. Outro tema analizado é o posicionamento e consecuencias do conflito sobre a poboación civil e as tropas nativas do Servizo de España, ignorado por moito tempo na bibliografía existente ata o momento; Ademais, o autor realizou unha nova estimación de perdas para os tres lados implicados no conflito, en función da documentación existente e outra das cales logrou a desclasificación no servizo historique de La Défense.
7 é Tratado, en definitiva, dunha tese que proporciona unha nova perspectiva sobre as publicacións existentes ata a data, ao mesmo tempo que rompe con algunhas interpretacións tradicionais sobre o conflito da historiografía española. Desafortunadamente, e malia os intentos múltiples e sen éxito, o autor non accedeu ás fontes documentais marroquís ao negar o permiso por iso. Este punto foi cuberto, polo que era posible, a través do recurso á historiografía de Orixe Magrebi, na súa maioría publicado en lingua francesa, un dos que dominan o autor.Aínda que a dificultade de acceso a fontes marroquís deixou, por forza, algún campo para mellorar, isto non diminúe o interese no traballo realizado.