SISTEMATICA, MORFOLOGIA Y FISIOLOGIA
Acción de inhibidores de la síntesis de la quitina en la reproducción de Spodoptera littoralis (Boisd.) (Lepidoptera: Noctuidae)
Action of chitin synthesis inhibitors on reproduction of Spodoptera littoralis (Boisd.) (Lepidoptera: Noctuidae)
Jairo R. M. LyraI; José M. G. FerrazII; Ana P. P. SilvaIII
IUniversidade Federal de Uberlândia, Campus Umuarama, Departamento de Agronomia, Av. Amazonas s/n, Bloco 2E, Sala 13, Caixa postal 593, 38400-902, Uberlândia, MG, e-mail: [email protected]
IIEmbrapa, CNPMA, Centro Nacional de Monitoramento e Avaliação de Impacto Ambiental, Rod. SP 340, km 127,5, Caixa postal 69, 13820-000, Jaguariúna, SP, e-mail: [email protected]
IIIEscola Agrotécnica Federal de Uberlândia, Fazenda Sobradinho, Caixa postal 592, 38409-970, Uberlândia, MG
ABSTRACT
The effect of benzoilfenylureas on the reproduction of Spodoptera littoralis (Boisd.) was studied. Third instar larvae were treated with either lufenuron or flufenoxuron by ingestion and contact (DL60 rate). The surviving larvae were observed until the adult stage. Adult males and females were mated in different combinations between treated and untreated individuals. The following variables were studied: average number of spermatophore, female fecundity and percentage of ecloded larvae (egg viability). A small change in spermatophore number (ca. 1 to 1.5) was noted specially in the combinations where males were obtained from treated larvae. The percentage of fecundity of females and hatched larvae decreased (ca. 45% and 30%) when both sexes were obtained from larvae treated with lufenuron and flufenoxuron.
Key words: Insecta, moth, chitin synthesis inhibitor, reproduction.
RESUMO
Foi avaliado o efeito de benzoilfenilureas na reprodução de machos e fêmeas de Spodoptera littoralis (Boisd.). Larvas de 3° ínstar foram tratadas com lufenuron e flufenoxuron por ingestão e contato (DL60). A sobrevivência dos exemplares foi acompanhada até o estágio adulto. Adultos foram acasalados em várias combinações dos diversos tratamentos. Em todas as combinações foi avaliado o número de espermatóforos, a fecundidade das fêmeas e a percentagem de eclosão(viabilidade de ovos). Foi observada uma pequena alteração (entre 1 e 1,5) no número de espermatóforos nos dois tipos de tratamentos, especialmente nas combinações em que os machos eram procedentes de larvas tratadas. A fecundidade das fêmeas e a porcentagem de larvas eclodidas decresceu (cerca de 45% e 30% ) quando machos e fêmeas procediam de larvas tratadas com lufenuron e flufenoxuron.
Palavras-chave: Insecta, mariposa, inibidores da síntesis da quitina, reprodução.
Los reguladores del crecimiento de los insectos (RCI) son la última generación de insecticidas químicos e incluyen a todos aquellos compuestos que alteran el crecimiento y desarrollo de los insectos. Todos ellos parecen interferir de alguna manera con la formación normal de la cutícula (Chen & Mayer 1985, Domingos 1988).
Los inhibidores de la síntesis de la quitina (benzoilfenilureas) son normalmente considerados pertenecientes al grupo de los reguladores del crecimiento de los insectos; sin embargo, la terminología correcta sería “inhibidores del desarrollo de los insectos” (IDI), ya que sus efectos están dirigidos concretamente a la inhibición de un processo vital, la muda, y no a la regulación del crecimiento como lo hacen los RCI clásicos, como los análogos de la hormona juvenil (Grosscurt & Jongsma 1987).
El poder insecticida de las benzoifenilureas se manifiesta principalmente por ingestión, en larvas de especies holometábolas (fundamentalmente Lepidoptera, Coleoptera y Diptera) (Retnakaran & Wright 1987). La acción insecticida está relacionada con muchos factores, que a veces interaccionan entre sí. Los efectos directos en la mortalidad de insectos adultos son relativamente raros, aunque se han observado en algunos coleópteros, sometidos a altas dosis y a largas horas de exposición del producto (Tahir et al. 1992). Lo que se pueden manifestar son efectos indirectos.
Tratamientos por ingestión de penflurón en larvas de último estadio de E. icilia influyen en la reproducción de los adultos. La “esterilidad” fue máxima (80,4%) a una concentración de 0,001% cuando los machos y hembras eran provenientes de larvas tratadas. Sin embargo, la “esterilidad” se ha mostrado más evidente en los apareamientos cuando sólo los machos eran tratados, en comparación a cuando sólo lo eran las hembras (Khan & Srivastava 1990).
En larvas de 5º y 6º estadios de Spodoptera littoralis (Boisd.) (Lepidoptera: noctuidae) tratado tópicamente, o diflubnzuron causou o 90,1% da “esterilidade” nos adultos que sobreviviron ao tratamento con 0,03 mg do produto. Esta “esterilidade” estaba relacionada coa redución da fertilidade (45-75%) e baixas porcentaxes de ovos de incubación (14,4-13%) (Sehnal et al., 1986).
De acordo cos argumentos previamente expostos, é necesario aumentar a investigación sobre estes produtos e que foi o propósito deste traballo que adecuado o obxectivo principal de determinar os efectos dos benzoylenilureas na reprodución de machos e femias de S. literalis.
Material e métodos
As larvas utilizadas da especie S.Litoralis das poboacións de insectos realizadas continuamente no insecto da entomoloxía agrícola e da unidade forestal da Escola Técnica Superior de Agrónomos e Montes de Córdoba (España).
As benzoylphenilures utilizadas na devandita proba correspondían a Lufenuron, N- Carbonyl] -2,6-difluoro -benzamida, produto técnico (99% m / m) subministrado por Cyba-Geigy e Fluffy (1 – 3 – (2,6 – difluorobenzoil) UREA, produto técnico (98’2% m / m) subministrado por Shell Agricultura. A presentación destes produtos técnicos foi en forma de po.
Todas as probas foron usadas Larvas de estadio de terceira etapa, en número de 30 doses e repetición, que unha vez tratadas mantivéronse baixo as condicións de insectário (26 ± 2 ° C; HR 70 ± 5%; fotoperiod, 16 horas / luz).
O tratamento de inxestión consistía en aplicar, mediante un microplicador, unha caída de 2 ml da solución sobre as follas alfa con 5 mm de diámetro que se ofreceron a larvas individualizadas en caixas de plástico transparente con tapa pechada. As larvas que dentro de 24 horas non consumiron Elimináronse o disco tratado, o resto S foron trasladados a novas caixas cunha tapa que permite a aireación e foron alimentados de dieta artificial. No tratamento de contacto, pero cando se trata de poñer a caída da lámina alfaffe, deposítase na parte dorsal da rexión torácica de cada unha das larvas.
As larvas de S. littoralis de terceira etapa foron tratadas por ingestión e aplicación tópica, seguindo o método descrito anteriormente. Para lograr o suficiente número de individuos sobreviventes aos tratamentos, cada produto foi usado nunha dose equivalente a DL60, calculada a partir dos datos de mortalidade obtida en bioensayos anteriores.
Desde o momento en que se realizou o tratamento, as observacións fixéronse cada 24 horas para rexistrar o estado de desenvolvemento das larvas, a data da cupación ea data de emerxencia do adulto.
Os adultos das larvas tratadas, xa que emerxen foron confinadas en pokes, que conteñen auga de mel para alimentos similares aos utilizados para a reprodución masiva. As femias de dous días foron emparelladas con machos dun día ao ritmo dun compañeiro / puntiagudo, formando as seguintes combinacións de apareamiento: testemuña feminina X testemuña masculina; Tratado feminino X testemuño masculino; testemuña feminina x tratada masculina; E Tratado feminino X Tratado masculino.
Un número foi usado non menos de 10 parellas por combinación.
Desde o momento en que as parellas estaban confinadas nos pokes, en cada 24 horas, a comida era de reposición e a configuración foi recollida, substituíndo o papel de filtro utilizado como unha poke dun novo. Do mesmo xeito, o reconto da colocación diaria de cada muller levouse a cabo coa axuda do microscopio estereoscópico. Deste xeito, obtivéronse os datos que permitiron calcular a fertilidade diaria e total de cada muller, e os seus valores de medios correspondentes para cada combinación de apareamiento.
As parellas foron realizadas xuntas nos pokes ao longo da vida. As femias, ao morrer, diseñen na solución salina de Biel para determinar o número e as características dos espermatóforos presentes na explosión de Copulatrix, que indicará o número de copulacións feitas.
As pezas de papel de filtro que conteñan os ovos, introdúcense en pequenos contedores de plástico transparentes con tapas que permiten a aeración, na que a data da configuración e a chave que identifica a parella onde provén.
Unha vez que se completou o período de incubación dos ovos, o reconto baixo microscopio estereoscópico dos que non era viable de cada axuste foi realizado. Por diferenza, obtívose o número de ovos viables e calculouse a porcentaxe media de viabilidade dos ovos colocados polas femias para cada combinación de apareamiento.
con femias femias e datos de viabilidade de ovos, a porcentaxe de esterilidade foi calculada para cada unha das combinacións, de acordo coa fórmula toppouz et al. (1966), que representa a porcentaxe de diminución do descenso:% esterilización = x 100; Sendo: FMT = Fertilidad media das femias en combinacións II, III ou IV.
% vt = Porcentaxe media da viabilidade dos ovos nas combinacións II, III ou IV; Fm = fertilidade media das femias en combinación I; e% V = Porcentaxe de viabilidade de ovo en combinación I.
Para determinar se hai diferenzas reais entre as medidas dos tratamentos, realizáronse as análises das variacións correspondentes. No caso de que hai diferenzas significativas ao 5%, os valores medios foron comparados entre si coa proba de diferenza mínima (MDS). Os datos baseados en contas e expresados en porcentaxes foron transformadas segundo a función: y = arc sen x, onde x representa os valores mentres un. O nivel de importancia utilizado foi do 5%. Todas as análises realizáronse co programa Statistix versión 3.5 (1991).
Presentáronse resultados e discusión
Táboa 1, para tratamentos por inxestión e contacto (con Lubenoxuron), os valores medios do número de espermatóforos e fecundidade das femias, tamén Do mesmo xeito que as porcentaxes de ovos de incubación e esterilidade, segundo as diferentes combinacións de apareamiento.
En combinacións de apareamiento formadas por machos de larvas de testemuñas, todas as parellas copularon só unha vez, mentres que houbo un aumento no número de copulacións, ata 3, en combinacións nas que os machos proveñen de larvas tratadas. Isto tradúcese nun aumento da cantidade media de espermatóforos presentes nas femias.
En tratamento por inxestión, a fertilidade das femias reduciuse independentemente do estado do macho. As diferenzas son significativas cando ambos sexos proveñen das larvas tratadas. Pola contra, en tratamento de contacto, non se obtiveron diferenzas significativas.
Respecto ás porcentaxes da eclosión das larvas, observáronse reducións significativas nas combinacións nas que o macho provén das larvas tratadas. As porcentaxes estériles ofrecen valores superiores ao 70% cando os machos proveñen de larvas tratadas por inxestión e superior ao 60% cando veñen de larvas tratadas de contacto.
Para cada tratamento con Lufenuron, os valores medios do número de espermatóforos e as femias das femias, así como as porcentaxes de incubación e esterilidade, segundo as diferentes combinacións de apareamiento, están demostrados na táboa 2. Do mesmo xeito que con flogging, nas combinacións de apareamiento formadas por machos de larvas tratadas hai, en xeral, un aumento no número de copulacións realizadas, con respecto ás combinacións nas que veñen os machos das larvas de testemuñas.
No tratamento por inxestión, observouse unha fertilización das femias nas combinacións nas que un dos dous sexos que foron Tratado, con diferenzas significativas cando é o macho que provén das larvas tratadas. En tratamento de contacto, todas as combinacións presentaron reducións significativas na fertilidade con respecto á combinación de testemuñas.
As porcentaxes da eclosión das larvas mostraron reducións significativas para combinacións nas que un dos dous sexos ou ambos proveñen de larvas tratadas, tanto por inxestión como por contacto. As porcentaxes máis altas de esterilidade, maiores do 70%, foron entregadas en combinacións formadas por machos de larvas tratadas por inxestión ou por contacto e femias non tratadas.
A OVIPOSICIÓN DAS FEMALES de S. LITTORALIS desencadea despois de que se acoplasen co macho (Jarczyk Hertle 1960, Ellis & Steele 1982). Dos resultados, está claro que nas femias copuladas con machos a partir de flutter tratados con flogging ou lufenuron é estimulado do mesmo xeito que a Ovipoitoría, que nas copulas con machos da testemuña.
A consello en S. Littoralis activa a maduración dos oocitos no ovario (Vargas – Osuna Santiago-alvarez 1985) por estimulación directa ou indirecta como a consecuencia se comezou a odiposición. Como consecuencia, a fecundidade total é maior que o número de oocitos atopados nas femias no momento da emerxencia ou nos días sucesivos se permanecen virxes.
No noso caso, os machos que proveñen de larvas tratadas copularon en igual proporción que as da testemuña e nas femias acopladas, a maduración dos oocitos foi activada, tal como reflectida polo número de ovos colocados por cada muller ..
As femias que proveñen das larvas tratadas por inxestión ou contacto mostran que son receptivas cando foron emparejadas cos machos. Con todo, mentres que as femias vinculados con machos testemuña copulado só unha vez, algunhas das cales foron vinculados coa machos de larvas tratadas por inxestión ou contacto non mostrou ningunha inhibición da receptividade sexual despois da primeira cópula, acadando ata 3 veces. O estímulo que causa a inhibición da receptividade na maioría dos casos é a substancias químicas elaboradas polas glándulas de acesorias ou noutros lugares da xenitaira interna do macho (gillot Friedel 1977). Segundo isto, algúns dos machos das larvas tratadas con flogging ou lufenuron poden non transferir á femia a cantidade suficiente de sustancias responsables da inhibición da receptividade.
En canto á viabilidade dos ovos, hai unha redución significativa nas combinacións nas que o macho provén das larvas tratadas con flogging e combinacións que polo menos un dos membros provén das larvas tratadas con Lufenuron. O tratamento por inxestión de L5 larvas de S. Littoralis con flagging tamén causou a redución de viabilidade de ovos nas combinacións onde a femia veu das larvas tratadas (Aldebis et al., 1988), aínda que a maior porcentaxe de redución orixinada polos machos das larvas tratadas. É probable que o flophenoxuron eo lufenuron orixinen diferentes alteracións fisiolóxicas sobre cada un dos sexos; Así, no macho, a repercusión na súa potencial reprodución consiste en alteracións nos procesos de espermatogênese e na femia en vitellogénesis ou nalgunha outra fase de oogénesis.
Desafortunadamente non temos cuantificado a proporción de espermatozoides eupyrene / apirene, pero podemos supoñer que había certa alteración.
En concreto, no caso de Sitoralis, a proporción de esperma Euparene / Apirene pode diminuír debido ás anomalías producidas en gametogénesis, suxeitando o macho a diferentes condicións termais (benito-espinal & Lauge 1980), cando se trata de análogos hormonais xuvenís (metwally 1978) ou con doses subléticas de S. literalis VPN (Aldebis 1988). Tamén é posible que a redución da porcentaxe de ovos de incubación das femias que proveñen das larvas tratadas con lufenuron ou flogging é causada por defectos na síntese do ADN nos ovarios (Mitlin et al.1977, Soultani-Mazouni 1992) ou Para defectos no esperma producido polo macho (RedFern et al., 1980).
en Lepidoptera moi poucos traballos apuntan ao efecto da “esterilidade” que pode producir os insecticidas do grupo de aceite de benzoylphenyle sobre os estados imaxinais. Ademais de medir o efecto real da “esterilidade” ten que comprobar se realmente había copulation, verificándoo pola presenza ou non de espermatóforo na femia copulatrix Bursa, que desgraciadamente fai moi poucos autores. Polo tanto, os nosos resultados non se poden comparar coa maioría da bibliografía consultada.
Reducións na eclosión das larvas atopáronse en S. Littoralis tratados por contacto con Diflubenzuron e Penfluron (Sehnal et al., 1986); E en S. Litura tamén tratado por contacto con Diflubenzuron (Prasad et al., 1992), neste caso o efecto sobre a femia era maior; En Earias Insulana Boisd. (Lepidoptera: Noctuidae) Tratado por contacto con Chlorfluazuron, Teflubenzurón et al.> Srivastava 1990). Pero en todos estes casos non se aclara, si as femias avaliadas foron ou non copuladas, de xeito que as porcentaxes da redución de incubación de ovos poden ser aumentadas por cero eclosión de ovos colocados por femias non copuladas.
Este efecto de flogging e lufenuron na viabilidade dos ovos a través do macho expande as posibilidades para o uso destes produtos en programas integrados de loita contra S. Limeralis.
Literatura citada
Aldebis, H.K. 1988. Avaliación dos efectos da VPN (Baculoviridae: Baculovirus), o metopreno eo fenoxicarbio (RCI) sobre o macho de Spodópteros Littoralis (Lepidoptera: noctuidae). Tese de doutoramento. Universidade de Córdoba. 211pp.
aldebis, h.k., e.vargas-osuna C. Santiago-alvarez. 1988. Resposta de S.Littoralis (Boisduval) (Lepidoptera: Noctuidae) Al Flufenoxuron, un regulador de crecimiento de los insectos, Aplicado A Larvas de 5º Estadio. Bol. San. VEG. Plagas 14: 157-161.
Benito-Espinal, E. & G. Lauge. 1980. Evolución da Lignée Germinale Masculino De Spodoptera Littoralis Boisduval (Lépidoptère: Noctuidae) Dans Différentes Condicións Terminais. Bull. Soc. Zool. Francia 105: 511-518.
Chen, A. C. & R.t. Mayer. 1985. Insecticidas: efectos sobre a cutícula. Insect Phys. Bioch. Pharm. 12: 57-77.
Domingos, P. 1988. Actualidade e perspectivas de desarrollo comercial de los insetos biorracionais. P. 379-404. En: X. Belles. (coord.) insetos biorracionais. Madrid, C.S.I.C.
Ellis, P. E. & g.steele. 1982. O efecto do apareamento atrasado sobre a fecundidade das femias de Spodópteros Littoralis (Boisduval) (Lepidoptera: Noctuidae). Bull. Entomol. Res. 72: 295-302.
gillot, C. & T. Friedel. 1977. As sustancias de inhancia e receptividade de fecundidade producidas por insectos masculinos. unha revisión. ADV. Inverte. Reprod. 1: 199-218.
Glosscurt, A. C. & B. jongsma. 1987. Modo de acción e propiedades insecticidas de diflubenzuron. p. 75-99. En: j.e. wrigth A. retnakaran (EDS.). Chitin e benzoylphenylureas. A Háxaa, o Dr Junk.
Horowitz, A. R., M. Klein, s.yablonski & I. Ishaaya. 1992. Avaliación de urearios benzoylphenil para controlar a bollworm espinosa, Earias Insulana (Boisd), en algodón. Crop Protect.11: 465-469.
Jarczyk, H. J. & P. Hertle. 1960. Contribucións á bioloxía e bioquímica da follas de algodón, prodenia litura F. (noctuidae). V. Estudos sobre a capacidade de apareamiento de bolboretas femininas e masculinas. Z. Ang. Ent. 45: 304-312.
Khan, M. M. & b.b.l.srivastava. 1990. Influencia do inhibidor do crecemento do insecto, Penfluron en desenvolvemento e reprodución de Iciilia de Euproctis (Stoll). J. Insect Sci. 3 (2): 127-129.
Metwally, M. M. 1978. Efecto dos juveros sobre espermatogênese na folla de algodón, Spodoptera Littoralis (Boisd). Ent. Soc. Egipto 11: 163-171.
Mitlin, N., G. WIYGUL & J. W. Haynes. 1977. Inhibición da síntese de ADN en Boll Weevils (Anthomonus Grandis Boheman) esterilizada por Dimilin. Pesticio. Biochem. Physiol. 7: 559-563.
Prasad, S., b.b.l. Srivastava, R.b. Singh D.r. Singh, 1992. Efecto de Diflubenzuron sobre potencial biótico de Spodópteros Litura Fabr. Bioved 3: 87-90.
RedFern, R. E., a. B. DEMILO & A.B. Borkovec. 1980. Grandes erros de leite: efectos de diflubenzuron e os seus análogos sobre a reprodución. J. Econ. Entomol. 73: 682-683.
retnakaran, un & j.e. wright. 1987.Control de pragas de insectos con benzoylphenylureas. En: j.e. wright & Retnakaran (EDS) Chitin e benzoyphenylureas. P.205-282. A Háxaa, o Dr Junk.
Sehnal, F., M.A. Kandil & e.A. Samudour. 1986. Esterilización de Spodoptera Littoralis (Lepidoptera) con diflubenzuron e triflumuron administrado a larvas. ACTA Entomol. Bohemoslov. 83: 253-259.
Soultani, N. & N. soultani-mazouni. 1992. Diflubenzuron e oogenesis na polilla de codificación, Cydia Pomonella (L.). Pesticio. SCI. 34: 257-261.
Tahir, S., T. Anwar, S.n.h. & naqvi. 1992. Toxicidade e efectos residuais de pesticidas novedosas contra o gemito de arroz, Sitophilus Oryzae (L.) (Coleoptera: Curculionidae). Paquistán J. Zool., 24: 111-114.
toppozada, A., S. abdallah & m.e. eldefrawi. 1966. Chemosterilización de larvas e adultos da folla de algodón egipcia prodenia litura, por parte de aphole, metepa e tepa. J. Econ. Entomol. 59: 1125-1128.
vargas-osuna, E. & C. Santiago-Alvarez. 1985. Evolución dos ovarios de hembras para adultos de Spodópteros Littoralis (Boisduval) (Lepidoptera: Noctuidae). Bol. Soc. Porto. Entomol. 3: 145-152.