Abstract
A investigación actual: a relación do ser humano e da natureza, unha experiencia integral da vida, postula como un camiño indágatorio, a tripla relación entre o divino, a natureza eo ser humano. Para iso, considérase que o pensamento cosmoteandrico de Raimon Panikkar contribúe innovamente sobre o tema do estudo. O desenvolvemento da investigación consta de sete capítulos. Capítulo Un e dous, entrega os conceptos básicos do pensamento de Raimon Panikkar sobre a concepción da realidade como unha relación. O capítulo One, presenta os argumentos baseados nos seguintes termos do noso autor: Trinity Radical, a Dualidade (Advaita) e Relatividade Radical; que corresponde respectivamente coas seguintes tradicións relixiosas que son fontes do seu pensamento: o cristianismo, a advaita da tradición hindú e do budismo, respectivamente. CAPÍTULO DÚA, proponse destacar o dinamismo circumcepcional da realidade para superar as visións monísticas e dualistas. Para iso, faise necesario comprender no pensamento de Raimon Panikkar, a relación de ser e baleiro, a súa concepción da vida como Zôê, eo dinamismo da realidade presente nos mitos, logotipos e Pneuma Triad. CAPÍTULO TRES, catro, cinco e seis pretenden explicar, e á súa vez, basear a tese de investigación, a relación de Deus-home-natureza, desde o postulado da intuición cosmoteandrica de Panikkar. O capítulo tres está dedicado a presentar as bases argumentativas da intuición cosmoteandrica. O cuarto capítulo, trata sobre a relación de Kosmos e do Divino, destacando as contribucións de Panikkar nos seus enfoques por secularidade sagrada e da teófísica, o resultado do diálogo da ciencia con teoloxía. O capítulo cinco expón o argumento da realidade cosmoteandrica do ser humano: o home como mediador entre o ceo ea terra. A relación entre o home ea dimensión divina está dirixida específicamente, onde está emerxendo como unha idea central do noso autor. A experiencia cristopia abrenos á experiencia cosmoteandérica. CAPÍTULO SEXO, trata a relación do home con kosmos (natureza), asumindo que o coñecemento simbólico proposto polo noso autor lévanos a comprender unha relación constitutiva entre a conciencia ea natureza, moi diferente da moderna relación epistemolóxica entre o tema eo obxecto. A partir desta perspectiva, a natureza está concibida como un símbolo da realidade cosmoteandrica. Capítulo Sete, ten un personaxe máis concluínte, é dicir, desenvolve a proposta de Panikkar ao redor do concepto de ecosofía, baseado no seu enfoque de rexistro de cosmote. Aquí, a experiencia do tempo na natureza é fundamental para comprender a sabedoría secular dos kosmos e, polo tanto, desde a terra. Deste xeito, revisaranse os conceptos de Tempitor e do ritmo de ser, ea súa relación coa noción de sabedoría. Panikkar preséntanos unha noción do tempo orixinal que despraza toda cosmoloxía dun tempo lineal e circular. Pola súa banda, as conclusións da investigación están enmarcadas para destacar tres ideas principais: a realidade é unha relación, a radicalidade do paradigma da Inter-dependencia na noción de ecosofía; A experiencia de ecosofía é unha experiencia de cosmoteancia e; A experiencia christofánica nos abre a experiencia cosmoteandérica, os antrofos como microkosmos e microtheos. Do mesmo xeito, unha sección que se refire ao que permaneceu pendente na investigación: o pensamento intercultural do noso autor e a súa contribución metodolóxica para levar a cabo investigacións interculturais que nos invitan a aprender outras formas de vivir coa natureza.