Boa tarde para todos!
Hoxe leu a primeira historia do libro “De maior que quero ser feliz” (Anna Morató García). Isto titulou “The Invisible Mochila” Díganos que todos temos unha mochila invisible na nosa cabeza. Nesa mochila podemos poñer dúas cousas:
fermosas bombas que son burbullas de xabón.
– Sellos feos que son pedras.
Cando dicimos cousas feas a alguén que estamos xogando Pedras á mochila da outra persoa e enche-lo con cousas feas fai que sexa moito e moito dano. Deste xeito, temos que tratar de encher a mochila con palabras bonitas que son burbullas para que esa mochila non a pesar da outra persoa.
Con todo, temos un problema. Que pasa se alguén nos di algo feo? Que temos que facer?
1. O primeiro en ignoralo. Non escoitamos cousas ou palabras feas que nos danan. Nós volvemos e ir con amigos que nos axudan e dinnos cousas fermosas.
2. Diga ao profesor e á súa familia. Profesores Estamos aquí para axudar a todos os nenos.
Unha vez que traballamos isto, cada alumno realizou a súa propia mochila 🎒. Nós cubrimos que 🎒 de palabras moi agradables dixo por todos os alumnos que forman a nosa clase.
Que é bo dicir boas palabras e encher a mochila doutros camaradas? Aquí deixo os exemplos de mochilas: 👇🏻
