O ser humano está en busca permanente de si mesmo, e hai moitas teorías que desenvolveu a este respecto. Non obstante, é a dificultade de non ir a solucionalo en absoluto. Pretende definir a súa realidade e termina asumindo o que se presenta ou se supón como a súa propia natureza, así, únese a varias teorías existencialistas ou incluso idealistas. Pero, en teoloxía cristiá, a encarnación dos logotipos aparece na súa historia e ten “algo” dicir non só a nivel da súa existencia senón sobre todo a nivel da súa esencia. O home alcanza, entón a plenitude da súa natureza Nos logotipos encarnados, radicalmente, xa que só en Xesús Cristo cumpre a totalidade do Plan Divino de Salvación (CFR EF 2, 1 – 10), é dicir, por fin lévase a cabo na súa esencia, como Deus pensou niso desde a eternidade. Crear o home na súa “imaxe e semellanza” (GN 1, 26) revela que Deus quere compartir a súa propia vida con el. Os logotipos encarnados son os únicos que poden revelar ao home o seu verdadeiro ser, como plenitude da súa natureza. Xesús Cristo é esa plenitude xa que é o modelo no que cada home é creado e cara a quen ten que ser dirixido.