4.1 Técnicas de imaxe
Diferentes métodos de imaxe, como a fianza de radioloxía, a ultrasóns, a tomografía computada (TC), a resonancia magnética (MRI) e As técnicas de medicina nuclear non son exclusivas e en moitas ocasións debemos combinalas para poder diagnosticar e manter unha lesión tumoral.
Ultrasonido, é unha técnica inocua de primeira liña no diagnóstico Oncoloxía A súa principal limitación é que non percorre o óso, nin o gas e é atenuado en medio de graxa (tubo dixestivo, pulmón, obeso …)
Dentro das técnicas de ultrasóns, úsase unha ecografía convencional para avaliar as estruturas fundamentalmente abdominais. No fígado, as lesións superiores a 1 cm son detectadas con facilidade (aproximadamente o 90% de sensibilidade). Ata o 50% de todos os pacientes con cancro presentan metástases de fígado e este é o segundo lugar de extensión, despois de que os ganglios linfáticos. Metástatizar con frecuencia: tumores dixestivos, fundamentalmente de colonos (70%), mama, pulmón, melanomas, linfomas, tumores ováricos, sarcomas e tumor carcinoide. O hepatocarcinoma pode ser único, multinodular ou difuso e con ultrasonido que tamén detectamos complicacións vasculares como a trombosis do portal, o suprahepático ou a menor vea de cava. As carcinomas da biliar biliar, inicialmente por ultrasonido son indiferentes á colecistite crónica e son diagnosticadas cando xa se infiltran o tecido hepático por contigüidade. Os tumores do tracto biliar e periodpular producen dilatación do conducto biliar en > 75% dos casos. No bazo o linfoma é a causa máis frecuente de lesións espaciais de ocupantes (LOE). As lesións metastáticas son moi raras (fundamentalmente de melanoma) e están asociadas a metástasis noutros órganos abdominais no 81% dos casos. O retroperitoneum é unha zona difícil de explorar e é preferible usar o TC. A presenza de ascites sentados e ecos dentro dos ascitos, fai unha orixe maligna do sospeitoso; e ata pode visualizar a metástase peritoneal. A ultrasóns da tireóide avalía nódulos tiroides e difusión linfática; así como a invasión das estruturas extratyroides nas de rápido crecemento (anaplastical).
Doppler Ultrasound permítelle avaliar a permeabilidade dos buques, excluíndo / confirmando a trombosis do tumor.
Ecografía endoscópica é importante para o estudo de GI e neoplasias do páncreas, xa que explora as distintas capas da parede do TGI, así como estruturas anatómicas adxacentes a estes órganos, que determinan se ou non invasión vascular (veas e bazo). As súas indicacións son a posta en escena: o carcinoma esofágico (limitado no caso da estenosis esofágica), o carcinoma gástrico, o linfoma gástrico, os tumores submuccus, os tumores endocrinos e os ampulomas (neoplasos menos de 2 cm) poden detectarse cunha sensibilidade do 90%), e tumores recto-colónicos e prostáticos. O ultrasonido transretal detecta os focos neoplásicos dentro dos pólipos adenomaturos e o cancro de próstata permite unha posta en escena local máis precisa, así como a inxestión de biopsias.
A ultrasóns laparoscópica avalía os órganos sólidos en profundidade, o nivel de invasión do tumor ao veciño Órganos e compromiso linfático e vascular. As metástases hepáticas e ganglionais identificáronse cunha sensibilidade do 100% e 96% respectivamente, evitando laparotomías innecesarias. É moi importante na avaliación da resectabilidade do cancro hepatobiliopancreático
Finalmente unha boa aspiración de agulla (PAAF) pode realizarse baixo control de ultrasóns en case todos os órganos cunha precisión de diagnóstico global 80-95%. É un método rápido, con boa tolerancia, de baixo custo e visualización constante da lesión e agulla, podendo recoñecer as estruturas vasculares con cor eco-doppler. Está contraindicado nas alteracións de coagulación, sospeita de feochromocitoma e falta de colaboración do paciente.
A TOCA de Torax é a técnica complementaria fundamental de raios X no peito. Proporciona unha gran resolución para o estudo das estruturas musicalísticas e as rexións pulmonares escuras sobre a radiografía por estruturas densas como o diafragma eo esqueleto torácico. A súa principal aplicación é a posta en escena do cancro de pulmón, no mesotelioma maligno e na investigación de metástasis pulmonares de tumores malignos extránteros (Table1). Tamén se usa, na posta en escena do carcinoma esofágico, determinando a súa extensión, directa a estruturas mediastinais, linfáticas ou hematogenas. Tamén é útil para detectar adenopatías patolóxicas (maior ou igual a 1 cm no plano axial). Permite a realización de técnicas intervencionais (socket of biopsies) que evitarían a realización de Thoracotomy.
O TAC abdominal é útil no estudo da invasión linfática local, así como as metástasis en procesos neoplásicos abdominais. A necesidade de realizar a exploración de laparotomías diminuíu e permite a toma de biopsias guiadas cando non é posible realizarlles con ultrasóns, fundamentalmente en lesións de acceso difíciles, por mor da súa profundidade ou estruturas adxacentes. Constitúe o mellor método para o diagnóstico e posta en escena do linfoma. Tamén é útil na avaliación da extensión local do adenocarcinoma de colonos, na invasión de estruturas adxacentes, adenopatías e presenza de metástasis adrenal, fígado, etc. Non obstante, non diferencia a participación da mucosa ou a subvención, non determina o grao de invasión colon, ou diferenza ben a implicación dos ganglios linfáticos perirenctal. O TAC abdominal ten un papel fundamental no estudo das masas adrenais, importante na posta en escena do cancro de pulmón. Ademais, é especialmente útil na avaliación de tumores e adenopatías retroperitoneais, así como no estudo de extensión do tumor pélvico.
O TAC craneal é útil para a determinación das metástases cerebrais, así como a valoración da masa de efecto do tumor. Non obstante, a resonancia magnética do cerebro ten un maior rendemento na detección de metástasis con menos de 1 cm.
ARM é o mellor método de diagnóstico para a detección, a caracterización, a posta en marcha e a monitorización de tumores de tumores suaves. Tamén desempeña un papel fundamental na posta en escena de tumores óseos, valorando a extensión intraossous ea implicación de tecidos brandos, así como a relación da lesión cos feixes neurovasculares. A resonancia magnética do cerebro é máis sensible que a CT na detección de tumores intracraneos e na detección de tumores da fosa posterior. É a técnica de elección no diagnóstico de tumores da columna vertebral e da medula espiñal.